Każdy kolejny komendant WKU od lat organizował co miesięczne spotkania z prezesami organizacji kombatanckich i żołnierskich z udziałem przedstawicieli zarządu Miast i Powiatu. A były to Miejskie i Gminne koła Związku Kombatantów, Związek Sybiraków, Związek Inwalidów Wojennych, Światowy Związek Żołnierzy Armii Krajowej, Związek Poszkodowanych Okresu Stalinowskiego, Stowarzyszenie Miłośników Lwowa i kresów Południowo Wschodnich, Związek Żołnierzy Ludowego Wojska Polskiego oraz Koło Związku Żołnierzy WP (dawniej ZBŻZiORWP). Po likwidacji WKU, z inicjatywy Koła ZŻWP zespól przyjął nazwę Związki Kombatanckie i Żołnierskie Ziemi Świdnickiej oraz przyjął pisemne ustalenia, które zawierały:

a) Kontynuować co miesięczne spotkania w pierwszy poniedziałek miesiąca,

b) W spotkaniach biorą udział prezesi kół osobiście,

c) Zespołowi przewodniczy wybrany rotacyjnie przez 6 miesięcy jeden z prezesów.

Osobną sprawą jest udział w spotkaniach znanego w Świdnicy społecznika Pana Tadeusza Grabowskiego, który pełni rolę opiekuna naszego zespołu i upoważniony jest do reprezentowania nas wobec władz Miasta i Powiatu. Funkcję tą pełni honorowo i bardzo skutecznie. Zadaniem zespołu prezesów jest udział, współudział i organizowanie uroczystości. Do nich należą w szczególności: Dzień Sapera WP, Dzień Katyński, Dzień Zwycięstwa, 11 Listopada itd. oraz uroczystości wewnątrz organizacyjne, w których bierzemy udział. Mamy bardzo duże wsparcie zarówno Pani Prezydent jak i Starosty Powiatu.
Co bardzo ciekawe, współpraca ta odbywa się bez jakichkolwiek nieporozumień i zgrzytów. Uwaga: kilka lat temu przestało istnieć Koło ZŻLWP, przybyło koło WIN-u.

Tadeusz Bortnik

W dniu 1 września br. członkowie Koła ZŻWP im. Ziemi Oleśnickiej i Koła LOTNIK w Oleśnicy uczestniczyli w patriotycznych uroczystościach z okazji Dnia Weterana Walk o Niepodległość RP. W obecności reprezentacji wojska oraz Burmistrza Oleśnicy i Wójta Gminy Oleśnica przedstawiciele Związku i stowarzyszeń kombatanckich złożyli wiązanki kwiatów pod obeliskiem  upamiętniającym ofiary II Wojny Światowej na cmentarzu nr 2  w Oleśnicy.
W krótkim przemówieniu Burmistrz Oleśnicy Michał Kołaciński przypomniał, że koszmar wojny rozpoczął się w nieodległym Wieluniu. Mówił, że należy robić wszystko co możliwe, aby takie tragiczne zdarzenia nigdy się nie powtórzyły.
Kolejną okazją do spotkania członków działających Kół Związku Żołnierzy Wojska Polskiego w Oleśnicy był jubileusz 35-lecia powstania Związku. Już po raz czwarty miejscem spotkania blisko 140 Koleżanek i Kolegów oraz zaproszonych Gości był Zajazd „U Stefanii” w Dąbrowie Oleśnickiej.
Zaproszenie na uroczyste obchody jubileuszu Związku przyjęły władze samorządowe, starostwa, miasta i gminy Oleśnica, Garnizonu Oleśnica, zaprzyjaźnione stowarzyszenia i przyjaciele wspierający statutowa działalność nasze Koła, Koledzy z bratniego Koła WSzW 2 Wrocław, Weterani Walk o Niepodległość RP: 94 letni ppor. Piotr Wuczkowski, 91 letni ppor. Stanisław Wiekiera, płk Edward Łukasik i płk Władysław Popławski oraz Koledzy Weterani Misji Pokojowych w ramach Sił ONZ i NATO.
Po powitaniu Gości, Weteranów, przedstawieniu krótkiego rysu historycznego naszego Związku, prowadzący spotkanie Prezes Koła im. Ziemi Oleśnickiej Kol. Lucjan Ławniczek i Prezes Koła LOTNIK Kol. Zbigniew Nagórny z udziałem Prezesa ZW ZŻWP płk Mariana Dąbrowskiego, Honorowego Prezesa ZW ZŻWP gen. bryg. Zdzisława Barszczewskiego, Złotymi Medalami XXXV-lecia ZZWP uhonorowali Koleżanki i Kolegów współpracujących z nami tj.: Związku Inwalidów Wojennych, Związku Kombatantów i Byłych Więźniów Politycznych, Związku Sybiraków, Związku Emerytów Rencistów i Inwalidów, Ligi Obrony Kraju, Nadleśnictwa Oleśnica Śląska oraz Związku Weteranów i Rezerwistów Wojska Polskiego z Kościana.
Znamiennym wydarzeniem było wręczenie Legitymacji członka wspierającego Koło im. Ziemi Oleśnickiej dla Kol. Wilfrida DONNICK oraz Certyfikatu Wpisu do Honorowej Księgi Zasłużonych dla ZŻWP – Kol. mjr Jan KOTOWICZ.
Były też okolicznościowe przemówienia,  dyplomy i wyróżnienia, wspólna biesiada oraz koncert orkiestry dętej pod dyrekcją Roberta Szygendy.
Na naszym spotkaniu mogliśmy też podziękować przedstawicielom firm wspierających statutowa działalność Koła im. Ziemi Oleśnickiej tj.: Firmy „PROFI” z Grabowa nd Prosną i Firmie „AQUATOR” z Ostrzeszowa, którzy jak zawsze w naturze wspierają nasze spotkania.
Wspomnienia z rozrzewnieniem wracały, przeglądając dwie obszerne Kroniki Koła im. Ziemi Oleśnickiej aktualnie prowadzonych przez Kolegów ppłk Józefa Janica i mjr Bogdana Budę, w których chętnie dokonywano wpisów.
Wszyscy obecni zostali zaproszeni na najbliższe uroczystości z okazji świąt państwowych, zebrania sprawozdawczo–wyborcze podsumowującą IX kadencję Związku w kołach oraz spotkania wigilijne. Po czym koledzy prezesi zaprosił nas do wspólnego posiłku.
Na stołach znalazły się tradycyjne potrawy: grochówka, krokiety, wędliny i sałatki, były też ciasta, owoce oraz długie koleżeńskie rozmowy jak również śpiewy przy akompaniamencie orkiestry. Przy wyjściu można było zabrać do domowej degustacji wyroby zawsze wspierających nas sponsorów.
Ja tam byłem, i bardzo smaczne przysmaki próbowałem. Dołączam kilka zdjęć aby wspomnieć i pamiętać to miłe, świąteczne spotkanie w Dąbrowie…

Opracował: Jerzy Tomasz Trzciński mjr rez.
Foto: Jan Łaski mjr rez; Roman Teper płk w st. spocz; Portal: olesnica24.com

This slideshow requires JavaScript.

W czasie święta plonów Gminy Oleśnica, której mieszkańcy aktywnie wspierają wszelkie inicjatywy społeczne w dniu 28.08.2016 r. w Bogusławicach jak co roku, w imieniu Zarządu oraz członków Koła Związku Żołnierzy Wojska Polskiego im. Ziemi Oleśnickiej prezes Koła Kol. Lucjan Ławniczek i zastępca Kol. Jan Łaski wraz z delegacją podziękowali za współpracę i wymierną pomoc przekazywaną wielokrotnie na cele statutowe działalności naszej organizacji.

Za okazywaną pomoc Medalami Pamiątkowymi Związku Żołnierzy Wojska Polskiego uhonorowani zostali:

1. Pani BATOG Justyna – Sołtys Ligoty Wielkiej;

2. Pani TYMAŃSKA Irena – Ligota Wielka;

3. Pani ŚWIĘCH Małgorzata – Smardzów;

4. Państwo Kamila i Jakub KYRCZ – Sokołowice;

5. Pan KULCZAK Dominik – Ostrowina;

6. Pan HAMAROWSKI Andrzej – Sołtys Nowoszyc;

7. Pan DOMAL Tomasz – Sołtys Bogusławic;

8. Pan PODCZASZYŃSKI Wiesław – radny Gminy Oleśnica – Jenkowice,

życząc jednocześnie wszelkiej pomyślności, zdrowia i sukcesów w pracy i życiu osobistym.

Foto: Kol. Edward Biały i Kol. Jan Łaski.

This slideshow requires JavaScript.

Nasz dostojny jubilat, kombatant, ppłk Edmund Grzechnik urodził się 8 lipca 1925 r. w miejscowości Składów, niedaleko Puław w rodzinie chłopskiej. Młodzieńcze lata spędzał beztrosko na nauce aż do 17 roku życia, gdy jako ochotnik przystąpił do działalności partyzanckiej w oddziale o kryptonimie „Grunwald”, biorąc udział w walkach tego oddziału do marca 1944 r. Działalność partyzancką przerwało wyzwolenie i pobór do służby wojskowej w kompanii zwiadu 7 Łużyckiej Dywizji Piechoty II Armii WP. Zwolniony do rezerwy w grudniu 1947 r. już w lipcu 1952 r. zgłosił się na 6 miesięczny kurs oficerów politycznych, po skończeniu którego w stopniu podporucznika rozpoczął służbę w 79 pułku artylerii przeciwlotniczej, 15 Dywizji Art. Przeciwl. na stanowiskach zastępcy ds. politycznych. Po rozwiązaniu 79 pap, służył jako instruktor w Wydziale Politycznym Sztabu 3 KOP we Wrocławiu do marca 1974 r. Za swoją walkę z okupantem, pracę i służbę był wielokrotnie wyróżniany, w tym Krzyżem Walecznych, Krzyżem Partyzanckim, Srebrnym Krzyżem Zasługi i Krzyżem Kawalerskim OOP. Po zakończeniu służby wojskowej pracował jako specjalista ds. obrony cywilnej, działając jednocześnie w kołach KOR i ZBOW i D. W 1981 r. był członkiem założycielem Koła ZŻWP przy Sztabie 3 KOP a następnie aktywnym działaczem tego Związku do dnia dzisiejszego, za co był wielokrotnie wyróżniany. Z okazji 90 lecia, delegacja Koła ZŻWP im. 3 KOP odwiedziła  jubilata w domu, wręczając mu okolicznościową paterę oraz listy gratulacyjne od Prezesa Zarządu Wojewódzkiego, Patrona Koła i Zarządu Koła.

Jan Byra

• Chcesz przeczytać całą treść dokumentu – kliknij w dokument powyżej.

Po Mszy w Katedrze pw. Św. Stanisława i Wacława, pod Pomnikiem Zwycięstwa na Placu Grunwaldzkim odbyły się uroczyste obchody Święta Wojska Polskiego. Poczet Flagowy przy Hymnie Państwowym wciągnął flagę na maszt. Poczet Flagowy, jak i Posterunek Honorowy stanowili członkowie Świdnickiej Organizacji Strzeleckiej.

Przedstawiciel WKU Kłodzko w swoim wystąpieniu przedstawił historię obchodów Święta Wojska Polskiego w dniu 15 sierpnia.

Następnie głos zabrała Prezydent Świdnicy, Pani Beata Moskal-Słaniewska (bardzo zasłużona dla Naszego Związku), podkreślając waleczność Polaków, szczególnie w bardzo tragicznych czasach dla ojczyzny. Stwierdziła, że w historii liczą się fakty, a nie ich ideologiczna interpretacja, nie zawsze rzetelna i sprawiedliwa. Podczas uroczystości nowi członkowie, wstępujący do Organizacji Strzeleckiej Oddziału Świdnickiego, złożyli uroczystą przysięgę organizacyjną.

Władze miasta, powiatu i gminy wraz z Prezesami Organizacji Kombatanckich i Żołnierskich wspólnie złożyły wieniec od mieszkańców Świdnicy. Następnie kwiaty złożyli przedstawiciele służb mundurowych oraz pozostali uczestnicy. W godzinach przedpołudniowych delegacja Świdnickiego Koła Związku Żołnierzy Polskich złożyła kwiaty i zapaliła znicze pod Pomnikiem Sapera.

Na zakończenie uroczystości orkiestra świdnicka Music Label odegrała, a obecni odśpiewali Rotę. Uroczystość prowadził Prezes Koła Ziemi Świdnickiej Związku Żołnierzy Wojska Polskiego. Po uroczystości Prezydent Świdnicy Pani Beata Moskal-Słaniewska podejmowała obiadem delegacje Organizacji Kombatanckich i Żołnierskich.

Prezes Koła Ziemi Świdnickiej
Związku Żołnierzy Wojska Polskiego
Tadeusz Bortnik

This slideshow requires JavaScript.

Święto Wojska Polskiego – część pierwsza

Święto Wojska Polskiego – część druga

Zarząd Koła SAPER ZŻWP im. gen. J. Jasińskiego i Klub Piechurów PERPEDES, zorganizowali już 3. wycieczkę turystyczno-krajoznawczą w tym roku, do Wielkopolski – Kórnika i Poznania. Dnia 30.07.2016r. członkinie i członkowie Koła Saper, Perpedesu, Stowarzyszenia Rodzina Wojskowa i wdowy po naszych zmarłych Kolegach, wyruszyli o godz. 7.30 spod CSWInż. i Chem. do Kórnika. Wycieczkę tym razem, zaszczycił swoją obecnością wiceprezes ZW Kolega Jerzy Kłodkowski z małżonką, radca prawny ZW Kolega Józef Kluza i członek zarządu Koła Saper Kolega Andrzej Heilman z małżonką. Kierownik wycieczki Kolega Jerzy Marczak, jak zwykle bardzo gorąco, powitał wszystkich uczestników sobotniej eskapady, zapoznał z jej organizacją oraz przekazał życzenia dobrego samopoczucia i przeżycia wielu niezapomnianych wrażeń. Następnie nasz stały i wytrawny przewodnik Piotr Trojanowski, omówił szczegółowo program wycieczki i w bardzo dobrym nastroju opuściliśmy Wrocław. Po około 2 godzinach jazdy, przy dobrej pogodzie, dotarliśmy do Kórnika, gdzie już na nas czekał przewodnik – Dyrektor Zamku w Kórniku, który w profesjonalny sposób zapoznał nas z pięknym Zamkiem. Jest to zabytkowa rezydencja historycznych rodów Górków i Działyńskich w Wielkopolsce. Obecnie siedziba muzeum i Biblioteki Kórnickiej PAN. Początki zamku sięgają średniowiecza. Jego obecny kształt pochodzi z połowy XIX wieku. W lipcu 2011r. obiekt uznany został za Pomnik historii Polski. Obecnie kształt zamku nawiązuje do neogotyku angielskiego. Charakterystyczną cechą głównego wejścia do zamku, znajdującego się od strony północnej, jest zwieńczenie głównego okna nad wejściem łukiem Tudora. Strona zachodnia to rozbudowany architektonicznie taras z widokiem na jezioro Kórnickie i „Zwierzyniec”. Strona południowa jest zdominowana przez łuk indyjski, wzorowany prawdopodobnie na Pawilonie Królewskim z Brighton, a pośrednio na muzułmańskiej architekturze ( łuk Tadż Mahal ). Od strony wschodniej wznosi się neogotycka wieża z elewacją z czerwonej cegły, kontrastująca z resztą zamku. Przy wjeździe do zamku stoją zabytkowe oficyny oraz wozownia. Obecnie w zamku mieści się muzeum z wieloma eksponatami m.in. meble z różnych stylów i epok, obrazy mistrzów polskich i europejskich, rzeźby, kolekcje numizmatyczne, militaria polskie i wschodnie, wyroby rzemiosła artystycznego z porcelany i srebra. Najokazalszym wnętrzem rezydencji jest Sala Mauretańska, nawiązująca do Dziedzińca Lwów w Alhambrze, eksponująca pamiątki narodowe. W pokoju nad wieżą eksponowane są też zbiory etnograficzne i przyrodnicze, przywiezione przez Władysława Zamojskiego z Australii i Oceanii. Byliśmy wszyscy zadowoleni z mnogości prezentowanych eksponatów i ich bogactwa. Następnie udaliśmy się do Poznania, gdzie w pierwszej kolejności zwiedziliśmy Zamek Cesarski. Jest to najważniejsza budowla Dzielnicy Cesarskiej, powstała dla ostatniego cesarza niemieckiego i króla Prus Wilhelma II. Został zaprojektowany przez Franza Schwechtena, jednak wiele elementów wprowadzono na życzenie Wilhelma II. Cesarz osobiście ustalił szczegółowy plan swojej nowej rezydencji. Budowlę rozpoczęto w 1905r., a już pięć lat później architekt wręczył klucze cesarzowi 21 sierpnia 1910roku, podczas jego wizyty w Poznaniu. Koszt wyniósł 5mln marek. Jest to jeden z najmłodszych zamków w Europie. 6marca 1979r. Zamek Cesarski został wpisany do rejestru zabytków jako dobro kultury. Obecnym gospodarzem i administratorem budowli jest Centrum Kultury „ Zamek”. W sali tronowej mieści się Sala Wielka. W niektórych apartamentach funkcjonują sale wystawowe i koncertowe. Zamek jest ponadto siedzibą wielu instytucji, m.in. Teatru Animacji, Centrum Sztuki Dziecka. Na dziedzińcach zamkowych odbywają się w sezonie letnim koncerty, spektakle teatralne i projekcje filmowe. W czerwcu 2002r. otwarto na parterze Muzeum Powstania Poznańskiego – Czerwiec 1956. Pomimo ogromnej ilości pomieszczeń (w momencie zakończenia budowy było ich 585), urządzone są one w totalitarnym stylu architektury III Rzeszy. Już trochę zmęczeni, udaliśmy się do pobliskiej restauracji, gdzie z wielkim apetytem zjedliśmy bardzo smaczny i obfity obiad integracyjny. Z kolei mieliśmy przyjemność zobaczenia Rogalowego Muzeum Poznania na Starym Rynku. Muzeum poświęcone jest tradycji wypieku rogala, mającego już 150 lat. Zwiedzanie Muzeum ma charakter interaktywny, gdyż w trakcie pokazu poznaliśmy sposób produkcji rogala wg oryginalnej receptury oraz spałaszowania jego i kupna na wynos. Muzeum ma promować kulturę i historię, której najbardziej charakterystycznymi elementami są: rogale świętomarcińskie, gwara poznańska i koziołki na wieży Ratusza. Muzeum zostało założone przez Szymona Waltera. Kolejnym punktem wycieczki był Rynek Starego Miasta. Stanowi kwadratowy plac w Poznaniu (gwarowo Stary), na Starym Mieście, wytyczony w 1253r. Centralne założenie miasta lokacyjnego. Długość boku wynosi 141m.. W centralnej części umieszczono ratusz, wagę, sukiennice, kramy, ławy chlebowe, a później także arsenał i odwach. Jest trzecim rynkiem co do wielkości w Polsce i jednym z największych w Europie. Uznawany za jeden z najpiękniejszych w kraju. Odbudowany po II wojnie światowej przez Pracownię Staromiejską Miastoprojektu, pełni funkcję handlową od swego powstania do dziś. Zobaczyliśmy i podziwialiśmy m.in. ratusz, pręgierz, niektóre kamienice i fontanny. Ratusz w Poznaniu to renesansowy budynek stojący na poznańskim Starym Rynku, pełniący niegdyś funkcję ratusza. Z wieży ratuszowej codziennie odgrywany jest hejnał Poznania. Na ścianie frontowej znajduje się fasada, a na niej charakterystyczna trójkondygnacyjna loggia, bogato zdobiona. Między łukami arkad parteru umieszczone są parami kobiece alegorie cnót: cierpliwość oraz roztropność, miłość oraz sprawiedliwość, wiara oraz nadzieja, męstwo oraz umiarkowanie. Ostatnią parę stanowią dwie sławne kobiety starożytności- Lukrecja oraz Kleopatra. Attykę zdobi poczet królów z dynastii Jagiellonów od Władysława II Jagiełły i Jadwigi Andegaweńskiej po Zygmunta II Augusta. Na osi symetrii znajduje się wieżyczka z zegarem połączonym z mechanizmem koziołków. Pod nim znajduje się monogram Stanisława Augusta Poniatowskiego. Obok Ratusza, podziwialiśmy pręgierz, który przedstawia sobą ośmioboczną, późnogotycką kolumnę, na głowicy której stoi postać kata w stroju rycerza z uniesionym mieczem, który symbolizuje tzw. „ prawo miecza”. Oglądnęliśmy także piękne fontanny Prozerpiny, Apolla, Neptuna i Marsa oraz niektóre kamienice. Ostatnim punktem naszej wycieczki był Ostrów Tumski z Archikatedrą. Ostrów Tumski-jedyna pozostała z licznych niegdyś w Poznaniu wysp na Warcie. Otaczają ją dwa ramiona rzeki: zachodnie, które obecnie stanowi główny nurt Warty, oraz węższe, wschodnie, nazywane Cybinką, podobnie jak rzeczka, przepływająca przez Jeziora Maltańskie i do tego ramienia uchodzące, pełniące też rolę wschodniego kanału ulgi. Z lądem Ostrów Tumski łączą mosty: Bolesława Chrobrego (z lewym brzegiem) i Mieszka (z prawym brzegiem). Dnia 7.12.2007r. został otwarty most biskupa Jordana, który przywrócił historyczne połączenie wyspy ze Śródką. Zespół urbanistyczno- architektoniczny Ostrowa Tumskiego i Śródki od 6.10.1982r. figuruje w rejestrze zabytków. Na Ostrowie Tumskim zachwyciliśmy się wspaniałą Archikatedrą (Bazyliką Archikatedralną świętych apostołów Piotra i Pawła), zwaną popularnie Katedrą, jedną z najstarszych świątyń w Polsce, wielokrotnie przebudowywaną w różnych stylach architektonicznych. Do 1945r. barokowa z klasycystyczną fasadą, po II Wojnie Światowej, odbudowana w stylu gotyckim, z zachowanymi reliktami wczesno-romańskimi i romańskimi w podziemnych kryptach. Główny korpus świątyni otoczony jest wieńcem 12 kaplic (przetrwały ostrzał artyleryjski i pożar). Najcenniejszą z nich jest Złota Kaplica, ufundowana w latach 30. XIX w. przez hrabiego Edwarda Raczyńskiego. Katedra jest miejscem pochówku pierwszych władców Polski aż do Kazimierza Odnowiciela, a także członków wielkopolskiej linii Piastów oraz biskupów i arcybiskupów poznańskich i Gniezna. I w ten sposób zakończyliśmy bardzo interesującą i udaną wycieczkę do stolicy Wielkopolski i Kórnika. Pomimo wyczerpującej eskapady wszyscy nasi turyści byli bardzo zadowoleni. Dziękuję Im za godne pokonywanie trudów całodziennego wyjazdu,. Bardzo dziękuję Koledze Janowi Dziaduchowi, za wykonanie ładnych zdjęć. Słowa podziękowania kieruję dla naszego przewodnika za opracowanie i realizację programu wycieczki. Wreszcie dziękuję naszemu kierowcy Panu Czesławowi za bezpieczną i kulturalną jazdę.

Do spotkania na kilkudniowej wycieczce na Podlasie i na Litwę we wrześniu.

Jerzy Marczak

This slideshow requires JavaScript.

Zarząd Koła SAPER ZŻWP im. gen. J. Jasińskiego wespół z Klubem Piechurów PERPEDES, zorganizowali już kolejną wycieczkę turystyczno- krajoznawczą do Golejewka, Gostynia i Gołuchowa. W dniu 26.06.2016r. członkinie i członkowie Koła Saper, Perpedesu, Stowarzyszenia Rodzina Wojskowa i wdowy po naszych zmarłych Kolegach, wyruszyli o godz. 8.00 spod CSWInż.iChem. w kierunku Rawicza. Wycieczkę tę, jak zawsze, zaszczycił swoja obecnością prezes Koła Kolega Wacław Malej z małżonką i członek zarządu Koła Andrzej Heilman z małżonką. Jak zwykle kierownik wycieczki Kolega Jerzy Marczak bardzo serdecznie powitał wszystkich uczestników wycieczki, zapoznał z jej organizacją życząc jednocześnie przeżycia wielu wrażeń, dobrego nastroju i samopoczucia. Z kolei nasz znany i lubiany przewodnik Piotr Trojanowski, omówił bardzo szczegółowo program wycieczki, i przy dobrej pogodzie, udaliśmy się do Golejewka. W Golejewku czekał na nas wielki pasjonat i erudyta- miejscowy przewodnik Marcin Marciniak , który oprowadził nas po obiektach zespołu pałacowo-parkowego, a my z ogromnym zainteresowaniem chłonęliśmy wiadomości, przekazywane przez niedoścignionego przewodnika. W skład zespołu pałacowo-parkowego wchodzą – pałac, otoczony z trzech stron fosą, wieża strażnica, zabytkowe zabudowania stajenne oraz 6-hektarowy park krajobrazowy. Najdawniejszymi właścicielami Czestramu ( bo tak nazywała się jedna z najstarszych strażnic wielkopolskich ) byli Choińscy herbu Habdank. Następnymi właścicielami Golejewka byli Rogalińscy, Bonikowscy, Niemiec baron Gendorf, od którego w I połowie XIX wieku nabył Marceli hrabia Czarnecki. Dzisiejszy neorenesansowy pałac na średniowiecznych fundamentach, wybudował w latach 1848-1852 hrabia Czarnecki. Z pierwszego zamku obronnego zachowała się późnorenesansowa wieża strażnicza z I połowy XVII wieku. W odrestaurowanym budynku znajdują się biura stadniny koni, dwie kameralne sale- kominkowa i myśliwska. Na trzeciej kondygnacji jest sala nagród, w której od 1953r. gromadzone są wszystkie pamiątki, związane z wyścigami, uzyskane przez konie golejewskie w gonitwach. Pod samą kopułą jest taras widokowy. Na szczycie wieży mieści się złoty półksiężyc, zdobyty w bitwie pod Chocimiem w 1620r. i umieszczony przez Adama Choińskiego. Obecnie pałac stoi niezagospodarowany. Istniejącą do dziś stadninę koni, którą mogliśmy podziwiać, założył w latach międzywojennych ówczesny właściciel majątku hrabia Janusz Czarnecki. Zabudowania folwarczne pochodzą w dużej części z połowy XIX wieku. Na terenie zespołu znajduje się budynek powozowni, która posiada kilkadziesiąt bryczek, powozów i sań (druga pod względem eksponatów w Polsce po Łańcuckiej). Za pałacem jest piękny park ze śladami barokowego założenia z XVIII w., obecnie park krajobrazowy. Za bramą zlokalizowana jest aleja, a pomiędzy wiekowymi lipami są głazy narzutowe z wyrytymi imionami najbardziej zasłużonych koni (jedyna na świecie tego typu aleja, upamiętniająca wybitne konie , wyhodowane w Stadninie Koni Golejewko, a powstała z inicjatywy ówczesnej hodowcy dr Marii Świdzińskiej). Po zwiedzeniu tego wspaniałego zespołu pałacowo- parkowego , udaliśmy się do pobliskiego pałacu w Pakosławiu na kawę z ciastkiem i lody. Następnie pojechaliśmy do Gostynia do Zajazdu „ Pod Wiwatem”. gdzie zjedliśmy bardzo smaczny i obfity obiad. W Gostyniu mieliśmy zaplanowane zwiedzenie pięknej Bazyliki na Świętej Górze, po której oprowadzał nasz przewodnik, który okazał się też wytrawnym i kompetentnym przewodnikiem. Bazylika- Klasztor filipinów na Świętej Górze to zespół klasztorny wraz z barokowym kościołem p.w. Niepokalanego Poczęcia NMP i św. Filipa Neri, zbudowanym na wzór weneckiej bazyliki Santa Maria Della Salute w Głogówku , koło Gostynia. Bazylika jest zlokalizowana na wzniesieniu morenowym zwanym Świętą Górą. Święta Góra, na której obecnie znajduje się bazylika, była przedmiotem kultu religijnego już w średniowieczu. W XV w. zbudowano tu drewnianą kaplicę, w której znajdowały się otoczone kultem rzeźby Piety i Krucyfiksu. Spośród wielu przypadków uzdrowień, które uchodziły za cudowne, szczególnie najważniejsze było uzdrowienie z paraliżu niejakiego Krzyżanowskiego w 1495r. Wszystko to sprawiło, że biskup poznański Jan Lubrański dekretem z 1512r., zezwolił na dalsze szerzenie kultu maryjnego i budowę kościoła drewnianego. W 1540r. anonimowy malarz z Wielkopolski, namalował do niego obraz Matki Bożej z Dzieciątkiem, który szybko zdobył sławę cudownego i stał się celem licznych pielgrzymek. W 1668 roku Krzyżanowski sprowadził na Świętą Górę filipinów z Kongregacji Oratorium św. Filipa Neri. W 1928r. obraz Matki Bożej został koronowany przez kardynała Augusta Hlonda, a w 1971r. kościół jako Sanktuarium Świętogórskiej Róży Duchownej, został podniesiony przez papieża Pawła VI do godności bazyliki mniejszej. Obecnie kościół ten jest największym sanktuarium maryjnym archidiecezji poznańskiej. Bazylika Świętogórska jest budowlą na planie okrągłym z dominującą nad nią kopułą ( największą w Polsce-17m średnicy, 50m wysokości ), zwieńczoną latarnią ( 10m wysokości ) i kulą z krzyżem. Na kopule znajduje się polichromia Jerzego Wilhelma Neunhertza z 1746 roku. W ołtarzu znajduje się cudowny obraz Matki Bożej z Dzieciątkiem. Wszyscy byliśmy pod wrażeniem piękna i ogromu Bazyliki na Świętej Górze. Ponadto mieliśmy możliwość zwiedzenia podziemia świątyni, w której znajdują się trumny fundatorów i zmarłych członków kongregacji. Ostatnim obiektem, który z wielką przyjemnością zwiedziliśmy, był Zamek w Gołuchowie, po którym oprowadzała nas miejscowa przewodniczka. Historia zamku nad rzeczką Trzemną w Gołuchowie, liczy ponad 400 lat. Pierwotną budowlę o charakterze obronnym, z basztami w każdym narożniku, wzniesiono w latach 1550-1560 dla Rafała Leszczyńskiego ( starosty radziejowskiego i wojewody brzesko-kujawskiego ). Jedynymi pozostałościami są piwnice oraz fundamenty belwederu i trzech widocznych z dziedzińca wież. W rezydencję magnacką przekształcił go syn Rafała- Wacław Leszczyński ( kasztelan i wojewoda kaliski, kanclerz wielki koronny ). Niestety, przez kolejne 250 lat zamek przechodził z rąk do rąk i wyraźnie podupadał aż do połowy XIX w., gdy dobra gołuchowskie zakupił Tytus Działyński z Kórnika. W 1857r. Jan Działyński, syn Tytusa, poślubił Izabelę Czartoryską, która poświęciła się przebudowie rezydencji. Izabela sprowadziła z Francji artystów, którzy odrestaurowali obiekt na wzór zamków znad Loary. Księżna Czartoryska rozpoczęła również kolekcjonowanie dzieł sztuki, w tym wspaniałych waz antycznych. Zmarła ona w 1899r.we Francji, ale pochowana została w Gołuchowie, w kaplicy na terenie parku. Jej prywatne muzeum zostało zrabowane przez hitlerowców w 1939r., i wywiezione lub zniszczone. Część kolekcji odzyskano w latach 50. i 60. XX wieku., gdy zamek był już własnością Muzeum Narodowego w Poznaniu. Nowy gospodarz wyposażył sale zamkowe także w zbiory gobelinów, malarstwa europejskiego, rzadkich mebli, kolekcję rzemiosła artystycznego. Na uwagę zasługuje park krajobrazowy o powierzchni 162 ha, gdzie rosną egzotyczne i ciekawe gatunki drzew ( jodła grecka i sosna himalajska ) oraz wydzielony nieduży, jedyny wybieg w Wielkopolsce dla żubrów.

I na tym zakończyliśmy bardzo ciekawą i interesującą wycieczkę na południe Wielkopolski, i w późnych godzinach wieczornych bardzo zadowoleni, wróciliśmy do Wrocławia, Chciałbym, jak zwykle bardzo gorąco, podziękować naszym niestrudzonym i wspaniałym turystom, za godne znoszenie trudów wycieczki. Słowa wielkiej wdzięczności i podziękowania, kieruję dla Kolegi Maleja, za wykonanie pięknych zdjęć. Gorąco dziękuję pilotowi i przewodnikowi Piotrowi Trojanowskiemu, za bardzo dobre wypełnienie swojej misji. Dziękuję także naszemu kierowcy Panu Czesławowi, za kulturalną i bezpieczną jazdę.

Do spotkania, na kolejnej wycieczce do Kórnika i stolicy Wielkopolski w lipcu.

Jerzy Marczak

This slideshow requires JavaScript.