W dniu 15 sierpnia 2018 roku Święto Wojska Polskiego obchodzono również
w Oleśnicy, gdzie jednostki Garnizonu Oleśnica otworzył swoje bramy dla mieszkańców. Każdy mógł przyjrzeć się specyfice służby wojskowej, a także zobaczyć wyposażenie jednostek stacjonujących w kompleksie koszarowym skupiającym jednostki i instytucje wojskowe.

Potem mieszkańców zaproszono na uroczystą mszę świętą w intencji Żołnierzy Wojska Polskiego, do kościoła NMP Matki Miłosierdzia. Na koniec delegacje służb mundurowych – Żołnierzy Garnizonu Oleśnica, Policji, Państwowej Straży Pożarnej, Służby Więziennej, władz samorządowych Miasta i Gminy Oleśnica oraz, stowarzyszeń tj. Związku Żołnierzy Wojska Polskiego – Koła im. Ziemi Oleśnickiej i Koła LOTNIK jak również Związek Sybiraków w Oleśnicy złożyły wiązanki pod pobliskim Pomnikiem Kombatantów.

Opracował: Lucjan Ławniczek
Foto: Grzegorz Huk – Olesnica24.com

This slideshow requires JavaScript.

15 sierpnia 2018 roku o godzinie 10.00 z okazji Dnia Wojska Polskiego w kościele garnizonowym we Wrocławiu odprawiono mszę w intencji Ojczyzny. Mszę odprawił Biskup pomocniczy Jacek Kiciński. Uczestników mszy przywitał proboszcz parafii ksiądz dziekan Janusz Radzik.

O godzinie 12.00 na Placu Gołębim rozpoczął się uroczysty Apel. Po złożeniu meldunku przez dowódcę uroczystości dowódcy garnizonu Pułkownikowi Dariuszowi Krzywdzińskiemu, po podniesieniu flagi Państwa na maszt i odegraniu hymnu Dowódca Garnizonu przywitał zebranych na uroczystości. Następnie odczytano Pismo skierowane do żołnierzy od Ministra Obrony Narodowej Mariusza Błaszczaka. Następnie odczytano decyzje o mianowaniach na wyższe stopnie wojskowe i wyróżnieniach. Po wręczeniu wyróżnień głos zabrali: dowódca 3 Brygady Radiotechnicznej Pułkownik Dariusz Krzywdziński, wicewojewoda dolnośląski Kamil Krzysztof Zieliński. Następnie Apel Pamięci odczytał Komendant Garnizonu. Po Apelu Pamięci oddano Salwę honorową. Po salwie odbyła się defilada pododdziałów uczestniczących w uroczystości.

W uroczystości uczestniczył poczet sztandarowy ze sztandarem Związku Żołnierzy Wojska Polskiego wystawiony przez Koło im.gen. Zbigniewa Ohanowicza w składzie: ppłk Kochanowski Mieczysław, ppłk Makuchowski Fryderyk, st.chor.szt. Gadziński Józef oraz wielu członków Związku Żołnierzy Wojska Polskiego.

Od 10.00 do 14.00 na Placu Solnym można było zwiedzić wystawę sprzętu wojskowego.

Marian Dąbrowski

This slideshow requires JavaScript.

Program obchodów:

• 10.00 – msza św. w intencji żołnierzy w Kościele Garnizonowym;
• 12.00 – uroczysty apel na Placu Gołębim;
• 10.00 – 14.30 – wystawa sprzętu wojskowego na Placu Solnym.

Ze smutkiem informuję, że wieku 95 lat odszedł na Wieczną wartę gen. bryg. Józef Petruk. 1 VIII 1944 wstąpił do WP, 1 III 1945 skończył Oficerską Szkołę Artylerii w Chełmie.
Żołnierz 2 Armii WP, jako dowódca plutonu uczestniczył w forsowaniu Nysy Łużyckiej. Kawaler Krzyża Orderu Wojennego Virtuti Militari. W październiku 1971 mianowany generałem brygady. Od 22 X 1975 zastępca dowódcy ŚOW ds. obrony terytorialnej i dowódca garnizonu Wrocław. Prezes Wojskowego Klubu Sportowego Śląsk Wrocław i członek Głównego Komitetu Kultury Fizycznej i Turystyki. Od X 1986 główny specjalista w Kierownictwie Głównego Kwatermistrzostwa WP w Warszawie. Od maja 1989 w stanie spoczynku.
Pogrzeb odbędzie się w poniedziałek o godz. 11.00 na Cmentarzu Grabiszyn we Wrocławiu.
Cześć Jego Pamięci!
płk (s) Krzysztof Majer 

     Zarząd Koła SAPER ZŻWP im. gen. J. Jasińskiego, zorganizował 9-dniową wycieczkę VIA BALTICA do krajów nadbałtyckich i Sankt Petersburga, zaplanowaną przez członkinie i członków Koła, a realizowaną przez Biuro Wratislavia Travel. 18.05.2018r. o godz. 4.30, wyruszyliśmy z ul. Bończyka 20 (KAR-MED) w kierunku Warszawy do krajów nadbałtyckich. Tę 64. wycieczkę, zaszczycili swoją obecnością członkowie Zarządu Koła: Kolega Malej z małżonką, Kolega Heilman, członek Honorowy ZŻWP Kolega Osiński. Kierownik wycieczki Kolega Marczak bardzo gorąco, powitał wszystkich uczestników, a szczególnie tych, którzy pierwszy raz wyruszyli z nami na wycieczkę. Następnie w imieniu klienteli turystycznej, szczególnie gorąco, powitał Panią pilot – Dorotę Szwaję, która już trzeci raz obsługuje naszą wycieczkę oraz Panów kierowców – Ireneusza Polewczaka i Pawła Zielińskiego. Na zakończenie swojego wystąpienia, złożył wszystkim uczestnikom eskapady życzenia – zadowolenia z wspólnie spędzonych dni, dobrego samopoczucia, przeżycia wielu niezapomnianych wrażeń, bezpiecznej i bezkolizyjnej jazdy oraz dobrej i miłej współpracy. Do godz. 15.30, jechaliśmy przez naszą, piękną, polską ziemię odpoczywając i nabierając sił do zwiedzania wielu atrakcyjnych zabytków. W m. Szypliszki na Podlasiu, w Karczmie „Wilczy Głód”, zjedliśmy smaczną obiadokolację i wyjechaliśmy na Litwę. Tutaj w Kiejdanach, w Hotelu Smilga, przenocowaliśmy, i po dobrym śniadaniu o godz. 9.00, wyruszyliśmy do Rygi. O 11.30 spotkaliśmy naszą Panią przewodnik Natalię Gratkowską i po jej powitaniu, rozpoczęliśmy zwiedzanie surowej i dostojnej stolicy Łotwy, Starówki, mieszczańskich kamienic, gmachów kupieckich gildii, pozostałości murów obronnych, wąskich brukowanych uliczek, luterańskiej Katedry, a w niej słynne organy i Pomnik Wolności. Starówka w Rydze jest stosunkowo niewielka (zajmuje tylko 0,5 km kwadratowego powierzchni), ale i tak należy do najpiękniejszych ze wszystkich nadbałtyckich krajów. To największa atrakcja miasta. Do najciekawszych zabytków sakralnych Rygi należy luterański Kościół św. Jana, pochodzący z XIII w. i katolicki Kościół św. Jakuba w stylu wczesnego gotyku. Nasz wzrok przyciągnęły przepiękne kamieniczki Trzej Bracia oraz kamienice mieszczańskie, a także Dom Bractwa Czarnogłowych. Ważnym punktem na mapie Starówki jest Pomnik Wolności. Statua reprezentująca niepodległość państwa trzyma w rękach trzy gwiazdy – symbole trzech regionów: Inflantów, Kurlandii i Łatgalii. Przyjrzeliśmy się też historycznej zabudowie Rygi tzw. ryskiej secesji. Zobaczyliśmy największą konstrukcję w mieście tj. wieżę telewizyjną, mającą 368,5m wysokości – trzeci co do wielkości obiekt w Europie, most wantowy przez Dźwinę, najładniejszy z czterech mostów Rygi oraz zabytek XIV wieczny- zamek ryski, wielokrotnie przebudowywany z 4 basztami, z których do dziś zachowała się jedna. Około 18.00 podziękowaliśmy naszej Pani przewodnik za interesujące zapoznanie nas z pięknem miasta Rygi i wyruszyliśmy do stolicy Estonii Tallina. Po drodze, w restauracji „Lido”, zjedliśmy wyborną obiadokolację i po przejechaniu ~150 km, dotarliśmy do Hotelu Dzingel, w którym zagościliśmy dwie noce. Następnego dnia o godz.. 9.00, po dobrym śniadaniu, wyjechaliśmy do Tallina i pod kierownictwem przewodnika Pana Zbigniewa Jobczyńskiego, rozpoczęliśmy zwiedzanie pięknego, uroczego miasta. Przez 4 godziny zwiedzaliśmy: Toompeę (Górne miasto) – owiane legendą historyczne wzgórze z zamkiem, katedrą i punktami widokowymi, Dolne Miasto – najcenniejsze zabytki Tallina zgromadzone wokół ulic Pikk , Lai i Vene oraz na Raekoja plats : kamieniczki Trzy siostry, Kościół św. Olafa, Dom Bractwa Czarnogłowych, ratusz i wiekową Aptekę Magistracką. Toompea jest górnym Starym Miastem Tallina, nazywane jest ono często Górą Katedralną. To wapienne wzniesienie, na którym zbudowano około X wieku twierdzę, rozbudowaną w XIII wieku przez Zakon Kawalerów Mieczowych. Szwedzi zmienili zamek z funkcji obronnej na administracyjną, którą pełni do dziś. Obecnie zabudowania zamkowe, pełnią głównie rolę Parlamentu Estonii. Na wzgórzu znajdują się także siedziba Rządu, poczty i instytucji. Ze wzgórza rozpościera się piękna panorama na starówkę (tę dolną) Tallina oraz punkty widokowe. Obok dawnego zamku podziwialiśmy wieżę „Pikk Hermann” z XIV w., przebudowaną w XVI wieku. Przy budynku Parlamentu stoi potężna i przepiękna Katedra Aleksandra Newskiego, wybudowana pod koniec XIX w. przez Rosjan –główny prawosławny kościół w Estonii. Także na wzgórzu, znajduje się luterańska Katedra NMP– najstarszy kościół Tallina. Na wzgórzu Toompea znajduje się także Kościół św. Olafa, zbudowany w XIII w, a rozbudowany w XIV w. – najwyższy kościół w krajach nadbałtyckich o wysokości 123m. Na płn. krańcu starówki, znajdują się trzy kamienice widokowe tzw. „Trzy siostry” uznawane za najstarsze budynki w Tallinie, pochodzące z XV w. Główną atrakcją placu ratuszowego jest ratusz, wybudowany pierwotnie w początkach XIV w., od końcówki XIV wieku zwany „ratuszem”. Na uwagę zasługuje Gruba Małgorzata– baszta obronna wybudowana w XVI wieku oraz Brama Nadbrzeźna. Mieści się tu Muzeum Morskie, przy bramie, znajduje się w naszej historii „ polonica”- tablica upamiętniająca internowanie okrętu ORP Orzeł we wrześniu 1939r. i jego brawurową ucieczkę z tallińskiego portu. Oglądnęliśmy na zakończenie wiekową Aptekę Magistracką, najstarszą i wciąż czynną apteką w Europie z 1422r. I tak po tych czterech godzinach zwiedzania pięknego miasta Tallin z wielka przyjemnością, wypiliśmy dobre piwo, kawę i zjedliśmy dobre lody oraz zrobiliśmy zakupy w supermarkecie tallińskim. Po krótkim odpoczynku, wróciliśmy do Hotelu Dzingel na obiadokolację i nocleg. Następnego dnia po bardzo dobrym śniadaniu, wyjechaliśmy do Petersburga. Po dwugodzinnej odprawie granicznej, przyjechaliśmy nareszcie do Rosji. Tam spotkaliśmy naszą przewodnik Panią Irinę, którą bardzo serdecznie powitaliśmy i sposobem objazdowym, oglądnęliśmy to piękne miasto. Dokonaliśmy jeszcze zakup upominków, wymiany waluty itp. Bardzo utrudzeni, przyjechaliśmy do naszego Hotelu Bristol, gdzie z wielkim apetytem zjedliśmy bardzo dobrą obiadokolację i poszliśmy odpoczywać. W dniu następnym, po smakowitym śniadaniu, udaliśmy się na zwiedzanie Carskiego Sioła (Miasta Puszkina) – rezydencji Katarzyny I ze słynną bursztynową komnatą oraz Salą Tronową. C.S. stanowi barokowy kompleks pałacowo-parkowy, założony w XVIII w., rezydencję carów, ok. 25 km od Petersburga (obecnie zespół znajduje się na terenie miasta Puszkin). Pałac, a właściwie zespół pałacowo-parkowy, jest jedną z najznakomitszych rezydencji w stylu rosyjskiego baroku. W C.S. powstał ogromny kompleks, w skład którego, oprócz głównego pałacu Katarzyny I (Jekateryninskiego, Wielkiego) wchodzi wiele pomniejszych pałaców i budowli, ogrody i parki ze stawami i dodatkowymi budynkami. Podziwialiśmy komnaty tj. Salę Balową i Bursztynową Komnatę. Sala Balowa zajmuje powierzchnię ok. 900 m kwadratowych i zbudowana została wg projektu Rastrellego. Ściany sali pokryte są niemal w całości lustrami i kinkietami. Plafon w całości pokryty jest freskiem, na którego obrzeżach wymalowana jest kolumnada. Po niebie nad kolumnadą, spacerują alegoryczne postaci i bóstwa. Bursztynowa Komnata zaginiona w czasie II wojny światowej, to do dziś symbol niedostępnej wielkości rodzin Romanowów. To kompletny bursztynowy wystrój, zamówiony przez Fryderyka I u gdańskich mistrzów. W ciągu kilkudziesięciu lat, jakie upłynęły od jej zaginięcia bądź zniszczenia, stał się symbolem zaginionego statku. Po zwiedzeniu C.S. wróciliśmy do Petersburga , w którym zwiedziliśmy Sobór św. Izaaka Dalmatyńskiego, największą atrakcję turystyczną w Petersburgu. Sobór to największa prawosławna świątynia oraz druga co do wielkości Rosji, wybudowana z polecenia cara Aleksandra I. Jest zwieńczona złoconymi kopułami, pokrytymi 100 kg czystego złota, z których największa, posiada promień ok. 11m. Poza swoją imponującą wielkością i bogatym wystrojem architektonicznym, dysponuje jednocześnie jednym z najlepszych punktów widokowych w mieście, na szczycie świątyni znajduje się taras widokowy. W parku obok świątyni, zobaczyliśmy Pomnik Piotra Wielkiego, znany powszechnie jako Jeździec miedziany, najbardziej rozpoznawalny symbol Petersburga. Posąg jeźdźca umieszczony jest na ogromnym postumencie, wykonany z granitowego głazu narzutowego, znanego pod nazwą Kamień Grzmotu, ważącego po obróbce około 1250 ton. I ostatnim pomnikiem, który podziwialiśmy to Pomnik Aleksandra I. Mimo, że pogoda nam dopisywała, to jednak kilka godzin zwiedzania było bardzo wyczerpujące. Wreszcie udaliśmy się na obiadokolację, połączoną z występem zespołu ludowego, który uświetnił śpiewem i tańcami czas posiłku oraz włączał nas do wspólnego śpiewania znanych piosenek rosyjskich i regionalnych tańców. Wszyscy byli bardzo zadowoleni tą niespodzianką, którą zgotowało nam Biuro Wratislavia Travel. Po około 2 godzinach pięknie spędzonego czasu, wróciliśmy do hotelu na zasłużony odpoczynek. Następny dzień po śniadaniu upłynął na zwiedzaniu Twierdzy Pietropawłowskiej. T.P. jest najstarszą budowlą, założoną przez Piotra I w 1703r. na Wyspie Zajęczej, która miała służyć do obrony przed Szwedami. Twierdza składała się z 6 bastionów, dwóch rawelinów oraz baszty. W murach znajdują się dwie bramy: Piotrowska oraz Newska. Odgrywała ona rolę więźnia politycznego do 1917r. Więziono tu m.in. T. Kościuszkę, Juliana Ursyna Niemcewicza, Maksyma Gorkiego i wielu innych znanych działaczy. Wewnątrz T.P. znajduje się Sobór Świętych Piotra i Pawła, wybudowany w latach 1712-1723, który wieńczy 122m iglica. W Soborze z wielkim zainteresowaniem, oglądnęliśmy groby wszystkich carów począwszy od Piotra I, z wyjątkiem Piotra II. Z dużym zainteresowaniem po wyjściu z Twierdzy obejrzeliśmy Krążownik „Aurora”– rosyjski okręt klasy krążownik z początku XX wieku, spopularyzowany jako symbol rewolucji październikowej w Rosji, obecnie okręt muzeum. Aurora została zakotwiczona i udostępniona do zwiedzania na Newie. Niezwykłą atrakcją był godzinny rejs po Newie przy pięknej pogodzie. Podziwialiśmy z Newy – ósme, najbardziej atrakcyjne turystycznie miasto świata, jedno z najwspanialszych zespołów urbanistycznych świata, nazywany Wenecją Północy. Po krótkim odpoczynku w autokarze, pojechaliśmy do Peterhofu – byłej rezydencji carskiej. Peterhof to miasto w rejonie Pietrodworeckiego Petersburgu, nad Zatoką Fińską. Byliśmy zauroczeni zespołem pałacowo – ogrodowym, założonym przez cara Piotra I. Wielki Pałac stoi pośrodku parku, którego górną część stanowi park francuski z m.in. fontanną Neptuna. Park dolny, w stylu angielskim dzieli Wielka Kaskada. Zdobi ją 37 złoconych posagów z brązu, 64 fontanny i 142 wodotryski. Interesującym przykładem sztuki wodnej jest fontanna mechaniczna Słońce, w postaci wysokiej kolumny ze złoconymi tarczami, z których wystrzeliwują 72 strumienie wodne na kształt promieni słonecznych. Uśmiechnięci, podziwialiśmy piękny i malowniczy Peterhof, wykonaliśmy jeszcze zakupy pamiątek na bazarach, i wróciliśmy do hotelu Bristol na wystawną obiadokolację. Pomimo dużego zmęczenia, odwiedziliśmy jeszcze miejscowe markety, gdzie wykonaliśmy ostatnie zakupy. Następnego dnia, po śniadaniu i załadowaniu walizek, udaliśmy się na zwiedzenie Ermitażu. Ermitaż, Państwowe Muzeum Ermitażu (z fr. Ermitage – pustelnia) – rosyjskie muzeum państwowe, mieści się w pięciu pałacach nad brzegiem Newy. Nazwa muzeum pochodzi od jednego z pałaców zimowych Piotra I. Głównym budynkiem E. jest barokowy Pałac Zimowy. W 1766r. caryca Katarzyna II, poprosiła francuskiego filozofa Denisa Diderota, by w jej imieniu kupował obrazy z kolekcji francuskiej. W ten sposób trafiły do Sankt Petersburga płótna znakomitych malarzy. W 1852r. Mikołaj I zbudował ostatni pałac zespołu zwany Nowym Ermitażem. Ermitaż obecnie to jedno z największych muzeów sztuki i malarstwa w Europie. Nie sposób zwiedzić w kilku godzinach tego olbrzymiego muzeum. Zwiedziliśmy tylko salę reprezentacyjną, sale z malarstwem i rzeźbami. Gdyby poświęcić 1minutę na każdy eksponat, w ciągu 10 godz. dziennie, to trzeba byłoby poświęcić na jego zwiedzenie aż 10 lat. Chociaż mieliśmy na zwiedzenie Ermitażu tylko 2 godziny, to należy skonstatować, że jego zbiory stanowią wspaniałą wizytówkę rosyjskiej kultury i historii oraz wkład Rosji w globalne kolekcje sztuki. Z przykrością „pożegnaliśmy” Muzeum i o 14.00 wyruszyliśmy w stronę granicy rosyjsko- łotewskiej. Po siedmiu godzinach jazdy po fatalnych drogach, dobrnęliśmy o 21.30 do miejsca przekroczenia granicy. Sprawdzenie i odprawa graniczna rosyjska, była rutynowa , bardzo dokładna, trzy i pół godzinna, natomiast łotewska sprawna i szybka. Do Hotelu Latgale, w mieście Rezekne , już na Łotwie ,dojechaliśmy o godz.. 2.00. Szybko poszliśmy spać, gdyż byliśmy nie tylko bardzo zmęczeni , ale i zdenerwowani taką długą odprawą rosyjską. Rano o 9.00, zjedliśmy skromne śniadanie i o 10.45 wyjechaliśmy do Litwy. Po przejechaniu ok. 280 km przy cudnej pogodzie, dotarliśmy do Wilna . gdzie powitała nas znajoma przewodnik z wycieczki po Wilnie w 2016r. – Pani Renata Kuszlewicz. Zobaczyliśmy Ostrą Bramę, Katedrę św. Piotra i Pawła, Plac Katedralny, Kościół św. Anny, Kościół św. Kazimierza, Ratusz i Pomnik Adama Mickiewicza. Opis tych obiektów jest opublikowany na stronie internetowej zzwp.wroclaw.pl, w artykule p.t. „5-dniowa wycieczka na Podlasie i Litwę” w dniu 08. 10. 2016r. Chociaż niektórzy uczestnicy wycieczki byli już w Wilnie w 2016r., niemniej jednak z wielką przyjemnością i zadowoleniem oglądnęliśmy zaplanowane do zwiedzenia zabytki. Późnym wieczorem przybyliśmy do Hotelu ŻEMAITES, gdzie zjedliśmy dobrą i smaczną obiadokolację i wykonaliśmy ostatnie zakupy. Rano, po solidnym śniadaniu, udaliśmy się jeszcze na Cmentarz na Rosie, gdzie złożyliśmy kwiaty na grobie Marii z Bilewiczów Piłsudskiej i miejsca pochówku urny z sercem Józefa Piłsudskiego oraz zapaliliśmy znicze. I tak zakończyliśmy zwiedzanie Wilna. O godz. 11.00 wyjechaliśmy w kierunku Polski, do Wrocławia. Po drodze, w m. Jakać Młoda, w restauracji „Dwa Wiatry” o godz. 17.00, zjedliśmy dobrą, polską i smaczną obiadokolację, i około 23.00, przyjechaliśmy do naszego kochanego Wrocławia. Kierownik wycieczki Jerzy Marczak, wyraził serdeczne podziękowanie Pani Pilot – Dorocie Szwai za wielki profesjonalizm, niezwykle serdeczny i sympatyczny stosunek do wszystkich uczestników wycieczki oraz przejawianą stałą opiekę, wielką kulturę i takt. Najszczerzej też podziękował naszej niezawodnej, niestrudzonej i bardzo zdyscyplinowanej oraz zintegrowanej klienteli turystycznej za ogromny, niezmierny trud, poniesiony w tej wyczerpującej wycieczce. Wyraził gorące podziękowania Panom kierowcom – Ireneuszowi Polewczakowi i Pawłowi Zielińskiemu za bezpieczną i bezkolizyjną jazdę, wielkie umiejętności techniczne, kulturę osobistą i ciągły uśmiech na twarzy, humor oraz, że byli prawdziwymi dżentelmenami jazdy. Bardzo szczerze i gorąco dziękuję naszym „nadwornym fotografom”- Kolegom: Wacławowi Malejowi i Ryszardowi Parci za wykonanie profesjonalnych zdjęć, dokumentujących tę bardzo dobrą i fascynującą wycieczkę, wyrażaną w opiniach uczestników tej 9-dniowej wycieczki „ życia”, jak ją nazwałem. Słowa najwyższego podziękowania kolejny już raz, kieruję do Dyrektora Biura Wratislavia Travel – Pana Mariusza Podgórskiego za opracowanie bardzo ciekawego programu wycieczki, konkurencyjną cenę oraz zaplanowane i zrealizowane dla naszej klienteli „sjurprizy”.

Do spotkania na kolejnej wycieczce w sierpniu br. do Kozłówki, Lublina, Zamościa, Sandomierza i Kazimierza Dolnego.

Jerzy Marczak

This slideshow requires JavaScript.

11 czerwca 2018 roku o godzinie 10.00 w Hotelu „JASEK” przy ul. Sułowskiej 39 we Wrocławiu rozpoczęło się posiedzenie Zarządu Wojewódzkiego ZŻWP (ZW). Wiodącym tematem obrad była 37 rocznica powstania naszego związku.

Posiedzenie rozpoczął Prezes ZW płk Marian Dąbrowski witając zebranych.

Po ogłoszeniu frekwencji przez ppłk. Mirosława Wierciocha, Prezes stwierdził, że Zarząd może podejmować prawomocne decyzje. Następnie zapoznał zebranych z Planem obrad. W związku z brakiem uwag członków ZW do propozycji planu poddał pod głosowanie wniosek o przyjęcie Planu obrad. Wniosek został poparty jednogłośnie.

W pierwszym punkcie posiedzenia prezes ZW w uznaniu zasług dla ZŻWP wręczył wyróżnienia.

Odznaczeni zostali:

1. Krzyżem Komandorskim za zasługi dla ZŻWP:

• • • • płk Adolf Sitarz;

      • płk Jan Stępień;

      • ppłk Tadeusz Bortnik.

2. Krzyżem Złotym z Gwiazdą za zasługi dla ZŻWP:

• • • • mjr Andrzej Krzemiński.

3. Wpisem do „Księgi Honorowej Zasłużonych dla ZŻWP”:

• • • • ppłk Henryk Grzyb.

4. Wpisem do „Księgi Honorowej Zasłużonych dla organizacj wojewódzkiej ZŻWP”:

• • • • płk Henryk Alberski;

      • mjr Zbigniew Warnicki;

      • ppłk Krzysztof Chaszczewski;

      • ppłk Franciszek Mularczyk;

      • ppłk Czesław Trzciański;

      • mł. chor. Konrad Wiśniewski;

      • ppłk Jerzy Kłodkowski;

      • st. chor. szt. Edward Białecki.

Następnie prezes ZW zapoznał zebranych z przebiegiem i tematyką posiedzenia ZG ZŻWP w Skierniewicach.

Kolejnym punktem porządku obrad było wystąpienie prezesa ZW, w którym przedstawił historię powstania ZŻWP na Dolnym Śląsku, zmiany jakie następowały w trakcie 37 lat działalności kół i ZW.

Po przewie Wiceprezes ds. społecznych płk Lucjan ŁAWNICZEK zapoznał zebranych ze zmianami w zakresie ochrony danych osobowych wynikających z wejścia w życie przepisów RODO. Omówił również zasady planowania współpracy z jednostkami woskowymi na 2019 rok.

Jako kolejny wystąpił wiceprezes-skarbnik st. chor. szt. Adam Chodaczyński, który przypomniał zebranym o zbliżającym się terminie rozliczenia składek członkowskich oraz o odnowieniu prenumeraty Głosu Weterana i Rezerwisty.

Czas przeznaczony na wystąpienia Prezesów Kół został wykorzystany na dyskusję na temat jak radzić sobie z kierowaniem pracą Kół w aktualnej sytuacji politycznej w kraju. Swoje przemyślenia dotyczące działalności kół przedstawili między innymi prezes Koła ZŻWP im. gen. Ohanowicza płk Adolf Sitarz i prezes Koła ZŻWP Ziemia Świdnicka płk Tadeusz BORTNIK.

Wiceprezes ds. socjalnych płk Roman Teper przedstawił dane statystyczne dotyczące wykorzystania Funduszu socjalnego na zapomogi w WBE Wrocław oraz zapoznał ze zmianami w warunkach przyznawania zapomóg.

W ostatnim punkcie Planu Posiedzenia ZW sekretarz ZW ppłk Mirosław Wiercioch zapoznał zebranych z wrażeniami z uczestnictwa w Międzynarodowej Konferencji na temat: ”Partycypacja Samorządu Terytorialnego oraz grup dyspozycyjnych w kształtowaniu systemu bezpieczeństwa państwa”. Ponadto omówił wybrane aspekty bezpiecznego posługiwania się Internetem.

Następnie Prezes ZW podsumował obrady ZW i podziękował członkom ZW za przybycie, ogłosił zakończenie obrad.

Mirosław Wiercioch
Foto: Roman Teper

This slideshow requires JavaScript.

W dniu 26.05.2018 r. od godz. 10-14 zostały przeprowadzone zawody strzeleckie z pistoletu Margolin. Odpowiedzialnym za strzelanie był pan Prezes Lisowski Krzysztof – opiekun strzelnicy przy ulicy Skwierzyńskiej 1. Przy pięknej pogodzie uczestnicy zawodów przyjechali pół godziny wcześniej. Kierownik strzelnicy zapoznał wszystkich zawodników z warunkami strzelań, zasadami bhp. Punktualnie o godz. 10 koło Lotnik wraz z kołem Budowlanych rozpoczęli sportową rywalizację. Zawodnicy strzelali na odległość 25 metrów. Każdy ze strzelających oddał 10 strzałów, w tym 3 próbne do tarczy 23p. W wyniku szlachetnej rywalizacji drużynowo zwyciężyło koło Saper 2 w składzie: Andrzej Kajkowski, Tadeusz Grabarczyk, Krzysztof Wiśniewski. Łącznie uzyskali 180 punktów. Drugie miejsce drużynowo zajęło koło Saper 1 w składzie: Jerzy Dolewski, Leszek Wiśniewski i Andrzej Grimling. Trzecie miejsce zajęło koło Lotnik w składzie: Stanisław Krawczykowski, Janusz Kółeczek, Marek Zabiegły. Łącznie zespół zdobył 172 punkty. Trzy pierwsze koła zostały udekorowane pucharami, pamiątkowymi medalami oraz dyplomami. Dla wszystkich uczestników zawodów była przygotowana rewelacyjna zupa grochowa. W dniu strzelania panowała temperatura 26 stopni. Każdy z zawodników mógł napić się kawy, herbaty oraz wody mineralnej. Puchary i dyplomy wręczał Wiceprezes do spraw obronnych Jan Barański w towarzystwie zawodowego fotografa płk. Romana Tepera. Do rywalizacji przystąpiło 9 kół ZŻWP. W czasie zawodów panowała kapitalna atmosfera, zawodnicy obiecali wstawić się w roku 2019 w tych samych składach.

Jan Barański
foto: Roman Teper

This slideshow requires JavaScript.