W czwartek 10 grudnia b.r. w oleśnickim hotelu „Perła” już po raz czwarty Koło ZŻWP „Lotnik”  w Oleśnicy było organizatorem „Integracyjnego Spotkania Wigilijnego” dla członków Stowarzyszeń i Związków Kombatanckich działających na terenie Oleśnicy.
Oprócz koleżanek i kolegów z Koła „Lotnik” w spotkaniu uczestniczyli przedstawiciele:

• Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej z P. Prezesem Krzysztofem Sycianko,
• Związku Kombatantów RP i Byłych Więźniów Politycznych z P. Prezes Marią Hawińską,
• Związku Inwalidów Wojennych RP z P. Prezes Danielą Radziwoń,
• Związku Sybirakówz P. Prezes Genowefą Suwałą,
• Polskiego Związku Emerytów, Rencistów i Inwalidów z P. Prezes Stefanią Koller,
• ZŻWP z Koła im „Ziemi Oleśnickiej” z P. Prezesem płk Lucjanem Ławniczkiem reprezentującym jednocześnie ZW ZŻWP .

Nasze spotkanie uświetnili swoją obecnością przedstawiciele władz Miasta i Powiatu z Wiceburmistrzem Miasta Oleśnicy P. Jarosławem Sadowskim na czele oraz Dowódca Garnizonu Oleśnica P. ppłk Dariusz Zaremba i ksiądz Sebastian  z parafii NMP Matki Miłosierdzia w Oleśnicy.
Zebrani gromkimi brawami powitali delegację Zarządu Powiatowego Związku Weteranów i Rezerwistów WP im. gen. Franciszka Gągora w Kościanie z P. Prezesem Tadeuszem Mylerem jednocześnie wiceprezesem Wielkopolskiego Oddziału ZWiR WP w Poznaniu i członka Zarządu Głównego.
Na spotkaniu obecni byli przedstawiciele lokalnej prasy: „Panoramy Oleśnickiej”, „Oleśniczanina” i portalu internetowego „Moja Oleśnica”.
Po powitaniu obecnych Prezes Koła „Lotnik” ppłk Zbigniew Nagórny podsumował  pracę wykonaną w kończącym się roku, a w szczególności tą jaką wykonaliśmy wspólnie z Kołem ZŻWP im „ Ziemi Oleśnickiej” na rzecz integracji całego naszego środowiska. Należały do nich  spotkania z okazji „Dnia Zwycięstwa”, „Dnia Kombatanta”, rocznicy wybuchu II Wojny Światowej, „Dnia Niepodległości” i spotkania wigilijnego.
W roku 2016 będziemy kontynuować współpracę.
Następnie głos zabierali nasi goście składają obecnym życzenia z okazji zbliżającej się Wigilii i Świąt Bożego Narodzenia świętowanych przez Polaków zgodnie z tradycją przekazywaną z pokolenia na pokolenie oraz zbliżającego się Nowego 2016 Roku.
Wyjątkowe były życzenia P. Tadeusza Mylera bo zostały połączone z wyróżnieniem kol. kol. Zbigniewa Nagórnego i Lucjana Ławniczka Srebrnymi Krzyżami Zasługi dla ZWiR WP.
Kolejny punkt programu to wystąpienie ks. Sebastiana, który po odczytaniu ewangelii, pobłogosławił opłatki i złożył obecnym życzenia.
Ponownie głos zabrał Prezes Koła „Lotnik” Z. Nagórny, który powiedział:
„ŻYCZĘ PAŃSTWU i WASZYM NAJBLIŻSZYM , BY WIGILIJNY WIECZÓR, ŚWIĘTA BOŻEGO NARODZENIA ORAZ NOWY 2016 ROK UPŁYNĘŁY W ZDROWIU i RADOŚCI , BY NIGDY NIE ZABRAKŁO WAM ZAPAŁU ORAZ WYTRWAŁOŚCI W SPOŁECZNYM DZIAŁANIU NA RZECZ INTEGRACJI NASZYCH ŚRODOWISK „.
I tu nastąpiły najważniejsze punkty spotkania: po pierwsze dzielenie się opłatkiem, składanie sobie wzajemnych życzeń, a na koniec degustacja wigilijnych potraw przygotowanych przez personel restauracji i rozmowy w gronie najbliższych.
Do spotkania na następnej Wigilii w tym samym niezmienionym składzie !!!

This slideshow requires JavaScript.

Tekst i foto : F. Starobrat

5 grudnia b.r. z wielkim żalem pożegnaliśmy kolegę mjra WP Jana Gałązkę. Człowieka o wielkim sercu i niebywałej dobroci, naszego kolegę ze służby, ZŻWP, działkowca, pszczelarza i sąsiada.Po odbyciu czynnej służby, którą odbywał w Łodzi w 1957 roku skierowany został do Technicznej Oficerskiej Szkoły Wojsk Lotniczych w Oleśnicy. Po jej ukończeniu pozostał w Oleśnicy pracując na różnych stanowiskach, od instruktora cyklu eksploatacji do komendanta lotniska.Po odejściu w 1987 roku na zasłużoną emeryturę aktywnie uczestniczył w życiu ZŻWP, Polskim Związku Działkowców uprawiając działkę w ROD „Relaks” oraz Powiatowym Zrzeszeniu Pszczelarzy w Oleśnicy. Za swoją działalność był wielokrotnie wyróżniany m.in. Złotym Krzyżem Zasługi, Złotą Odznaką Zasłużony dla ZŻWP w formie krzyża i innymi medalami MON.

W imieniu ZŻWP i PZD mjra Jana Gałązkę pożegnał wiceprezes zarządu Koła „Lotnik” kol. Zbigniew Knapek (jednocześnie prezes ROD „Relaks”), a w imieniu PZP kol. Czesław Trzciański.

Będzie nam Pana Jana brakować!

Panie Janie zostanie Pan na zawsze w naszej pamięci!

Spoczywaj w pokoju!!!

Cześć Twojej pamięci!!!

This slideshow requires JavaScript.

Tekst i foto: F. Starobrat

Z inicjatywy sekretarza Zarządu Wojewódzkiego Związku Żołnierzy Wojska Polskiego we Wrocławiu ppłk. Mirosława Wierciocha 23 listopada 2015 roku została zorganizowana wycieczka na posterunek radiotechniczny „Backbone” w Wiewiórczynie. Na posterunku tym pracuje nowoczesna, polskiej produkcji, stacja radiolokacyjna NUR-12M. Jest to trójwspółrzędny radar dalekiego zasięgu przeznaczony do kontroli obszaru powietrznego. Umożliwia wykrywanie obiektów powietrznych, określanie ich współrzędnych (azymut, odległość, wysokość), śledzenie automatyczne tras wybranych obiektów, a także elektroniczną identyfikację oraz peleng źródeł zakłóceń aktywnych.
Więcej dowiedzieć się można o polskich stacjach radiolokacyjnych na stronie http://dziennikzbrojny.pl/artykuly, które są dowodem, że i w Polsce są ośrodki przemysłowe charakteryzujące się dużym stopniem innowacyjności i produkcją urządzeń na najwyższym światowym poziomie.
Wśród uczestników wyjazdu byli m.in. dawni dowódcy 35 batalionu radiotechnicznego we Wrocławiu pułkownicy Bogdan Sędziak i Aleksander Kierys. Byliśmy zgodni, że jest to super nowoczesny sprzęt, o którym kiedyś można było tylko pomarzyć. Niestety ze względu na tajemnicę wojskową nie mogliśmy wykonać zdjęć wewnątrz obiektu ale obsługa cierpliwie wyjaśniała nam tajniki posterunku. Uwieczniliśmy swój udział zdjęciami na zewnątrz posterunku. Miłym akcentem było wręczenie przez Prezesa Zarządu Dolnośląskiego Związku Weteranów i Rezerwistów WP płk.Krzysztofa Majera Prezesowi Zarządu Wojewódzkiego Związku Żołnierzy WP płk Marianowi Dąbrowskiemu odznaki turystyczno-krajoznawczej PTTK „Szlak 2. Armii Wojska Polskiego”. Dziękujemy serdecznie dowództwu 31 batalionu radiotechnicznego za zorganizowanie interesującego i propagującego osiągnięcia polskiej radiolokacji, przedsięwzięcia.

This slideshow requires JavaScript.

Mirosław Wiercioch
Foto: Roman Teper, Marek Cembrzyński, Krzysztof Majer

Zarząd Koła Saper ZŻWP im. gen. J. Jasińskiego i Klub Piechurów Perpedes, zorganizowali ostatnią w tym roku wycieczkę na Opolszczyznę. W dniu 11.10.2015r. o godz.8. 00 nasza zintegrowana klientela turystyczna, wyruszyła spod bramy CSWInż. i Chem. do Opola. Kierownik wycieczki Jerzy Marczak bardzo gorąco powitał wszystkich uczestników wycieczki, zapoznał z jej programem oraz pożyczył wspaniałego samopoczucia i wielu sympatycznych wrażeń. Następnie przewodnik i zarazem pilot Piotr Trojanowski, omówił bardzo szczegółowo niedzielną eskapadę i utartym już szlakiem, po niecałych dwóch godzinach jazdy przybyliśmy na zwiedzanie Starego Miasta i pięknego Ratusza. Ratusz w Opolu stanowi budynek, znajdujący się w dzielnicy Śródmieście. Wzniesiony został w 1864 r. i częściowo w 1936 r., w stylu neorenesansowym na wzór florenckiego pałacu Vecchio, w miejscu wcześniejszej budowli. W średniowieczu, w miejscu obecnego ratusza, znajdował się drewniany dom kupiecki, W XIV wieku zdecydowano postawić budowlę z cegieł- ratusza. W XVI w. postawiono wieżę z zegarem i dzwonem. W 1740r. postawiono barokową wieżę z charakterystyczną cebulastą kopułą. Ratusz przetrwał bombardowania w czasie II wojny światowej i służy do dzisiaj jako siedziba władz miejskich. Z wieży wykonywany jest codziennie hejnał Opola. Po zwiedzeniu Ratusza, podziwialiśmy Rynek, który zachował średniowieczny kształt, typowy dla ówczesnych miast tego regionu. Opolski Rynek mocno ucierpiał w 1945r. podczas zdobywania miasta przez Armię Czerwoną. Zniszczeniu uległa większość zabytkowych kamieniczek na pierzei zachodniej i wschodniej. Pozostałe odbudowano po wojnie, jednak większość nie nawiązuje kształtem do dawnych przedwojennych. Architekci polscy nadali nowym budynkom kształty nawiązujące do baroku. Mieliśmy okazję podziwiać pierzeję północną, wschodnią, południową i zachodnią, różniące się zabudową i niepowtarzalnym urokiem i wyglądem. Kolejnym obiektem godnym uwagi to Wzgórza Uniwersyteckie. Są najwyższym wzniesieniem w obrębie starego miasta, osiągające 165m ponad poziom morza. W swej ponad 1000-letniej historii nosiło różne nazwy. Początkowo nazywano je Górą Wapienną, bo w średniowieczu istniał tu kamieniołom i wyrobisko kamienia wapiennego oraz piece, w których wypalano wapno . Stąd nazwy ulic – Wapienna dzisiaj Piwna i równoległa do niej, tylko częściowo Kamienna. W późniejszych czasach miejsce to nazywano Wzgórzem Wojciechowym, Dominikanów, Kolegiackim, Klasztornym, Zamkowym, a nawet Opolskim Akropolem. Po 1996r.przyjęto nazwę Uniwersyteckiego, bo tu ulokowano główne budynki Uniwersytetu Opolskiego Colegium Maius i Colegium Minus. Historia Wzgórza jest bardzo bogata i nie sposób go opisać w całym jej bogactwie. Obecnie Wzgórze Uniwersyteckie w Opolu można nazwać muzeum rzeźby uratowanej na wolnym powietrzu.. Renowacje stojących tam pomników, zostały sfinansowane przez Urząd Marszałkowski w Opolu, Uniwersytet Opolski, Uniwersyteckie Stowarzyszenie na rzecz Ratowania zabytków Śląska Opolskiego, Ministerstwa Kultury i prywatnego sponsora Karola Cebulę. Zgodnie z planem wycieczki, godna zwiedzenia była Katedra- Kościół katedralny świętego Krzyża- rzymsko-katolicki Kościół parafialny, a także katedralny. Dnia 3 kwietnia 1964r. świątynia została wpisana do rejestru województwa opolskiego. Obecny kościół powstał w XV wieku w miejscu wcześniejszych z XI i XIII wieku, i był wielokrotnie przebudowywany. Dzięki wieżom o wysokości 73 m, jest najwyższą budowlą w mieście. W świątyni znajduje się obraz Matki Boskiej Opolskiej ( MBO ), sprowadzony tu na stałe w 1702r. z Piekar Śląskich. W jednej z bocznych absyd stoi ołtarz z obrazem MBO ukoronowany w 1983r. przez papieża Jana Pawła II. Po obu stronach ołtarza umieszczono anioły, a jego szczytu, znajduje się wizerunek Boga Ojca w towarzystwie aniołków. W południowym fragmencie katedry znajduje się Kaplica Piastowska, zbudowana na przełomie XV i XVI wieku. Z wielkim zainteresowaniem oglądaliśmy na ścianie północnej drzewo genealogiczne Piastów Opolskich. Całość uzupełniają dwa barwne witraże, przedstawiające zabytki Opola, m.in. Katedrę, Ratusz, i Wieżę Piastowską. Znajdują się tutaj: Kaplica św. Jadwigi, św. Anny, a we wnęce gotycka chrzcielnica z XIV w. – najstarszy zabytek w świątyni. W świątyni są także dwie ambony, starsza wykonana w stylu renesansowym, druga wykonana w stylu klasycystycznym przez Jana Echtera w 1805r. Organy katedralne powstały w 1898r. Zobaczyliśmy także Opolską Wenecję ( OW ). Tworzy ją szereg uroczych kamienic, które w połączeniu z kanałem dają piękny widok, przypominający właśnie Wenecję, OW najbardziej prezentuje się od ulicy Piotrowskiej. 10 czerwca 2007r.uruchomiona została iluminacja fragmentu rzeki Młynówki, od mostu Katedralnego do Zamkowego. Obecnie znajduje się 8 mostów nad Młynówką, którą można odseparować od Odry dzięki nowo wybudowanym śluzom przy moście katedralnym oraz na południowym krańcu Wyspy Pasieki. Nie mogliśmy nie zobaczyć Wieży Piastowskiej tj. okrągłej wieży wolnostojącej w płd.- wsch. narożniku nieistniejącego obecnie Zamku Piastowskiego w Opolu. Jest jednym z najstarszych zabytków architektury obronnej w Polsce, zbudowany około 1300r. o wysokości 42m. Kolejną atrakcją, którą zwiedziliśmy to Amfiteatr Opolski- Narodowe Centrum Polskiej Piosenki. Od czerwca1963, oprócz 1982 i 2010r., odbywa się tutaj krajowy Festiwal Piosenki Opolskiej. Widownia liczy obecnie 3633 miejsc siedzących, a przed przebudową prawie 4800 miejsc. Zobaczyliśmy także Staw Zamkowy. Pierwotnie była tu fosa otaczająca zamek książęcy. Zamek został rozebrany w 1930r., a z części fosy utworzono staw. Nad brzegiem stawu w 1909r. zbudowany został drewniany domek nazywany „ Domkiem lodowym”. Podczas powodzi w 1997r. domek został całkowicie zalany i uszkodzony. Obecnie po rekonstrukcji, mieści się tutaj restauracja Piramida, natomiast staw zamieniony na największa fontannę w mieście. I na tym zakończyliśmy zwiedzanie Opola. Bardzo zmęczeni ale zadowoleni, udaliśmy się do Hotelu „Zajazd Krapkowice”, gdzie zjedliśmy bardzo smaczny obiad i zregenerowaliśmy siły do dalszego zwiedzania. Udaliśmy się obecnie do Rogowa Opolskiego, aby podziwiać renesansowy zamek ( obecnie pałac ), zbudowany w XVI w. przez Ród Rogoyskich. Najstarszą część stanowią dwa renesansowe skrzydła mieszkalne z narożną basztą. W czasie ostatniej wojny i po wojnie zamek uległ zniszczeniu. W latach 60. ruiny przejęła Wojewódzka Biblioteka Publiczna w Opolu i rozpoczęła jego odbudowę, którą zakończyła w 1975r. Obecnie w zamku znajduje się oddział zbiorów zabytkowych biblioteki. Mieliśmy okazję oglądać rękopisy z XIV w., książki drukowane od poł. XV do końca XVIII w. i zbiory zabytkowej grafiki i kartografii w tym prawie komplet map śląskich. Ostatnim obiektem, który zobaczyliśmy to Zamek w Prószkowie, uważany przez niektórych historyków za pałac. Należał do rodu Prószkowskich, zbudowany około XVI w. na planie prostokąta z dziedzińcem wewnętrznym. Był otoczony fortyfikacjami bastionowymi. Zniszczony przez Szwedów w 1644r. został odbudowany, a w XVIII i XIX wieku przebudowany. Obecnie mieści się w nim Dom Pomocy Społecznej. Zachowały się krużganki dziedzińca i barokowe wnętrze. I na tym zakończyliśmy zwiedzanie pięknej Opolszczyzny. Około godz.18.00 bardzo zmęczeni i jednocześnie naprawdę zadowoleni, udaliśmy się do Wrocławia. Na zakończenie chciałbym najserdeczniej podziękować naszym niezawodnym turystom za mężne znoszenie trudów eskapady, bardzo dziękuję Prezesowi Koła Saper Koledze W. Malejowi za wykonanie pięknych zdjęć, pilotowi i jednocześnie przewodnikowi P. Trojanowskiemu za wzorcowe przygotowanie wycieczki oraz Panu Czesławowi- naszemu kierowcy za bezpieczną i kulturalną jazdę. Do spotkania w przyszłym roku, na wycieczkach zagranicznych i krajowych.

This slideshow requires JavaScript.

Jerzy Marczak
foto: Wacław Malej

2015.11.11 – Święto Niepodległości – część I – przypomnienie

2015.11.11. Cz.II – Święto Niepodległości – relacja

2015.11.11. Cz.III – Święto Niepodległości

11 listopada obchodzimy Święto Niepodległości. Minęło właśnie 97 lat gdy Polska po ponad 100 latach zaborów odzyskała niepodległość. Z tej okazji o godzinie 12.00 w oleśnickim kościele pod wezwaniem NMPMM odbyła się msza w intencji Ojczyzny. W mszy udział wzięli przedstawiciele władz powiatu, miasta i gminy Oleśnica oraz innych organizacji, instytucji i związków działających w naszym mieście. Po zakończeniu mszy na pobliskim skwerze Kombatantów tradycyjnie oddano hołd poległym w obronie Polski. Wśród składających wieńce i kwiaty pod obeliskiem były delegacje oleśnickich kół ZŻWP: koła „Lotnik” z prezesem Z. Nagórnym i koła „im. Ziemi Oleśnickiej” z prezesem L. Ławniczkiem.

This slideshow requires JavaScript.

Tekst i foto: F. Starobrat

Program uroczystości 11 listopada 2015 roku (środa)
Narodowe Święto Niepodległości:

• godz. 10.00 Msza święta w intencji Ojczyzny (Kościół św. Elżbiety – Bazylika Mniejsza).
• godz. 11.30 Uroczysty Apel z okazji Narodowego Święta Niepodległości – połączony z wręczeniem odznaczeń i aktów mianowania, Niepodległościowy Apel Pamięci, oddanie salwy honorowej, defilada pododdziałów i pokaz musztry paradnej (Rynek – Plac Gołębi).
• godz. 12.30 XIV Radosna Parada Niepodległości (przemarsz ulicami Wrocławia).
• godz. 13.30 występ artystyczny Orkiestry Reprezentacyjnej Wojsk Lądowych (Rynek – Plac Gołębi).

Zarząd Koła SAPER ZŻWP im. gen. J. Jasińskiego i Klub Piechurów PERPEDES, zorganizowali dwudniową wycieczkę do Warszawy, zgodnie z życzeniem naszych zapalonych turystów, przez Biuro Podróży Wratislavia Travel. W dniu 19.09. 2015r. o godz. 5.00 członkowie Koła Saper, Perpedesu, stowarzyszenia Rodzina Wojskowa i wdowy po naszych zmarłych Kolegach, wyruszyli spod Hotelu Wrocław do naszej stolicy- pięknej Warszawy. Wycieczkę tę, jak zwykle, zaszczycili swoja obecnością prezes Koła Kolega Wacław Malej z małżonką oraz przewodniczący Komisji Rewizyjnej Koła Kolega Ryszard Janosz z małżonką. Kierownik wycieczki Kolega Jerzy Marczak niezwykle serdecznie powitał uczestników wycieczki, życząc jednocześnie wszystkim turystom dobrego samopoczucia i przeżycia wielu niezapomnianych wrażeń. Zapoznał także z bardzo interesującym programem wycieczki, opracowanym przez Biuro Podróży i Panią Hannę Dzielińską -pilota i przewodnika po Warszawie. Do stolicy dotarliśmy po około pięciu godzinach, w bardzo dobrych nastrojach, gotowi do jej zwiedzania już z przewodnikiem. Po powitaniu Pani Hani, rozpoczęliśmy zwiedzanie Starówki. Należy nadmienić, że Stare Miasto w Warszawie, stanowi najstarszy ośrodek miejski Warszawy, będący zawartym zespołem architektury zabytkowej przeważnie z XVII i XVIII wieku o średniowiecznym układzie zabudowy, otoczony pierścieniem murów obronnych z XIV-XVI w., posiadający rynek rozmieszczony na planie prostokąta. Stara Warszawa była miastem królewskim Korony Królestwa Polskiego. Na północ od murów obronnych rozciąga się teren Nowego Miasta, również zniszczonego i zrekonstruowanego po II wojnie światowej. Oba osiedla bywają nazywane potocznie Starówką. Nie będę opisywać historii Starego Miasta, jedynie wspomnę, że stanowi ono jedyny na świecie ( w tej skali ) obszar planowej i dokończonej odbudowy terenu zabytkowej zabudowy miejskiej po katastrofalnych zniszczeniach sięgających około 90%. Projekt rekonstrukcji opracował zespół architektów przy współpracy historyków i historyków sztuki, na podstawie zachowanych wizerunków Warszawy, w tym także Canaletta. Wykorzystano też zachowane fragmenty fasad, elementy wystroju wnętrz itp., zaś układ wnętrz został w większości zmieniony i dostosowany do nowych funkcji. Zobaczyliśmy i podziwialiśmy: plac Zamkowy, przy którym stoi Zamek Królewski oraz kolumna Zygmunta III i pałac Pod Blachą, Zamek Królewski, Katedrę św. Jana, kościół Jezuitów, Kanonię, zespól murów miasta z barbakanem oraz niektóre kamienice Starego Miasta. 2 września 1980r. Stare Miasto w Warszawie zostało umieszczone na liście światowego dziedzictwa UNESCO. Następnie przejechaliśmy do Wilanowa, gdzie oglądaliśmy barokowy pałac Jana III Sobieskiego, w którym zgromadzono imponującą kolekcję przedmiotów sztuki użytkowej sprzed stuleci, galerię obrazów ( w tym tzw. portrety trumienne ), wystawę rzeźby antycznej oraz budynki gospodarcze, m.in. Ujeżdżalnię, w której mieści się Muzeum Plakatu. Pałac wraz z otaczającym parkiem oraz zabudowaniami zachował niezmienioną formę architektoniczną, walory historyczne i artystyczne mimo zaborów, wojen i okupacji. W 1994r. zespół pałacowy w Wilanowie Królewskim wraz z Morysinem został uznany za pomnik historii. Po zwiedzeniu Pałacu Wilanów, już zmęczeni, pojechaliśmy do restauracji Rozdroże w Warszawie, gdzie zjedliśmy bardzo smaczną obiadokolację. Z nowymi siłami, po krótkim odpoczynku, udaliśmy się do Nadarzyna- Hotelu George, znajdującego się w lesie, około 20 km od Warszawy. Hotel bardzo nam się spodobał ze względu na komfortowo wyposażone pokoje i sympatyczną obsługę. Rano skonsumowaliśmy wytrawne śniadanie, i po załadowaniu bagaży, udaliśmy się do stolicy na Cmentarz Powązkowski. Jest on położony na terenie dzielnicy Wola. Został założony 4.10.1792r. Był wielokrotnie powiększany i dziś zajmuje 43 ha ( dla porównania Watykan- 44ha ). Spoczywa tu wielu wybitnych Polaków- artyści, politycy, myśliciele, architekci, przedwojenni przemysłowcy, arystokraci, żołnierze. Najstarsze groby znajdują się wokół kościoła św. Boromeusza, ukończonego w 1792r. Pochowano tu m.in. rodziców Chopina, Moniuszkę. W lipcu 2014r. cmentarz, razem z pięcioma innymi nekropoliami tworzącymi zespół zabytkowych cmentarzy wyznaniowych, został uznany za pomnik historii. Z kolei pojechaliśmy obejrzeć Muzeum Powstania Warszawskiego. Jest to muzeum historyczne, samorządowa instytucja kultury w m.st. Warszawy, utworzone w 1983r. jako Muzeum i Archiwum PW. Zostało otwarte 31 lipca 2004r. w przeddzień wybuchu powstania. Ekspozycja jest zlokalizowana na trzech kondygnacjach ( parter, antresola i piętro ), na całkowitej powierzchni ponad 3000 m kwadratowych. Ekspozycja przedstawia walkę i codzienność powstania na tle okupacji, poprzez ukazanie złożonej sytuacji międzynarodowej, aż po powojenny terror komunistyczny i losy powstańców w PRL. Muzeum PW zgromadziło ponad 30 tys. eksponatów: broń, dokumenty, listy, przedmioty osobiste; 1500 fotografii; ponad 200 informacji biograficznych, historycznych, a także mapy, tablice, oraz filmy z 1944r. Byliśmy głęboko wzruszeni losem i tragicznym położeniem powstańców. Następnie Pani przewodnik opowiedziała i pokazała z okna autokaru okolicę wieżowców i nowoczesnej zabudowy centrum miasta nazywany warszawskim Manhattanem. Chociaż to może przesada z tym Manhattanem, ale jak na europejskie warunki Warszawa ma bardzo dobry Skyline ( zarys budynków na tle nieba ), zdecydowanie najlepszy w środkowej Europie i drugi po Moskwie we wschodniej. O godzinie 14.oo i 14.30 obejrzeliśmy w dwóch grupach Muzeum Historii Żydów Polskich ( MHŻP ) ,które wywarło na nas największe wrażenie. MHŻP powstało w symbolicznym miejscu Warszawy: w centrum dzielnicy zamieszkałej kiedyś w olbrzymiej większości przez Żydów, a w czasie wojny przekształconej przez niemieckich okupantów w getto. Zbudowane naprzeciwko pomnika Bohaterów Getta jest jego symbolicznym uzupełnieniem: pomnik upamiętnia męczeństwo i śmierć polskich Żydów, muzeum zaś przypomina , jak żyli. We wrześniu 2014r. Muzeum dodało do swojej nazwy słowo „Polin” („Polska” ) w języku hebrajskim, nawiązujące do legendy o pojawieniu się na ziemiach polskich pierwszych Żydów. Muzeum Polin powstało jako pierwsza w Polsce instytucja kultury utworzona w formule partnerstwa publiczno-prywatnego przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego, Miasto Stołeczne Warszawę i Stowarzyszenie Żydowski Instytut Historyczny. Strona publiczna sfinansowała budowę muzeum oraz pokrywa większość bieżącego budżetu. Stowarzyszenie ŻIH było odpowiedzialne za stworzenie wystawy stałej, środki na ten cel zostały pozyskane dzięki hojności darczyńców z Polski i zagranicy. Muzeum Polin to nie tylko wystawa stała. To nowoczesne centrum edukacyjno- kulturalne, które mieliśmy przyjemność zwiedzić, a podziwiać budynek zaprojektowany przez fińską pracownię jako prawdziwą perłę architektury. Wystawa składa się z ośmiu interaktywnych galerii poświęconych różnym okresom w dziejach, a ich zwiedzanie zajęło nam 2 godziny. Ostatnim punktem naszej wycieczki były Łazienki Królewskie. Jest to zespół pałacowo-ogrodowy w Warszawie założony w XVIII wieku przez Stanisława Augusta Poniatowskiego. Nazwa pochodzi od barokowego pawilonu Łaźni, wzniesionego w latach 80. XVII wieku przez Stanisława Herakliusza Lubomirskiego i przebudowanego przez Stanisława Augusta Poniatowskiego na pałac Na Wyspie. Oprócz budynków pałacowych, pawilonów oraz wolno stojących rzeźb znajdują się tutaj cztery ogrody: Ogród Królewski, Romantyczny, Modernistyczny i Ogród Chiński. Łazienki są miejscem wielu wydarzeń o charakterze kulturalnym, naukowym i rozrywkowym, a także jednym z ulubionych miejsc spacerów mieszkańców gości stolicy. Oglądnęliśmy Pałac na wyspie zwany też pałacem Łazienkowskim oraz znajdujący się w sąsiedztwie amfiteatr z 1790r. wykorzystywany jako teatr letni. Byliśmy pod wielkim wrażeniem piękna Łazienek i żalu , że nie udało się nam wysłuchać koncertu chopinowskiego,). I na tym zakończyliśmy zwiedzanie naszej pięknej stolicy- Warszawy. Jeszcze przed wyjazdem, zjedliśmy obfity i smaczny obiad w restauracji Literatka na Krakowskim Przedmieściu, i z wielkimi oraz niezapomnianymi wrażeniami o godzinie 23.00 powróciliśmy do Wrocławia. Pragnę jeszcze, na zakończenie szczególnie, i bardzo serdecznie podziękować naszym niestrudzonym turystom za mężne znoszenie trudów wyczerpującej dwudniowej wycieczki oraz wielkie zdyscyplinowanie. Bardzo dziękuję Pani Hannie Dzielińskiej, za wielki profesjonalizm oraz ogromną wiedzę i ciekawe oraz umiejętne jej przekazywanie. Wyrażam wielką wdzięczność Koledze Wacławowi Malejowi za wykonanie profesjonalnych i pięknych zdjęć, dokumentujących wycieczkę. Słowa serdecznego podziękowania składam Panu kierowcy Mariuszowi Gabarskiemu za bezpieczną i kulturalną jazdę oraz wielką kulturę osobistą. Słowa podziękowania i wdzięczności składam dla Dyrektora Biura Podróży Wratislavia Travel Pana Mariusza Podgórskiego za dobrą organizację wycieczki i konkurencyjną cenę.

Do spotkania na kolejnych wycieczkach tak krajowych jak i zagranicznych w przyszłym roku!

Jerzy Marczak

This slideshow requires JavaScript.