Sto lat…

Medal za Długoletnie Pożycie Małżeńskie.

W Oleśnickim Zamku, gdzie czasowo funkcjonuje miejska sala ślubów, po 50-ciu latach i 7 dniach stanęli dostojni jubilaci Danuta i Bogdan Buda.

Kolega major Bogdan jest członkiem koła ZŻWP im. Ziemi Oleśnickiej. Jako rodowity Wielkopolanin związał się z Oleśnicą w roku 1962, gdy został skierowany do służby wojskowej w JW 3604, czyli do „Czerwonych koszar” po zakończeniu Szkoły Podoficerskiej w Ostrowie Wlkp.

W sobotnie popołudnie 9 września 2017 roku młoda para z dorobkiem dwojga dzieci Dorotą i Grzegorzem oraz trojgiem wnucząt Karoliną, Jakubem i Maciejem spotkali się w sali Rycerskiej. Tam w obecności Burmistrza Oleśnicy Michała Kołacińskiego i kierowniczki USC Pani Reginy Kołc powtórnie wyrzekli słowa małżeńskiej przysięgi a Burmistrz w imieniu Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, udekorował dostojnych jubilatów Medalem za Długoletnie Pożycie Małżeńskie. Potem było „gorzko, gorzko” i pocałunek jubilatów oraz gromkie sto lat na ich cześć.

Następnie najbliżsi i zaproszeni goście złożyli życzenia, wręczyli wiązanki kwiatów i przekazali upominki. Nasze koło reprezentowała delegacja z prezesem Lucjanem Ławniczkiem, któremu towarzyszyli koledzy: Andrzej Krzemiński, Zdzisław Gołębiowski i Jerzy Trzciński. Po sesji zdjęciowej jubilaci i zaproszeni goście zasiedli w gościnnej komnacie zamku i próbowali dań zamkowej kuchni ze smacznym tortem w roli głównej.

W miłej rodzinnej i koleżeńskiej atmosferze wygłaszane były toasty i kolejne życzenia oraz wspomnienia tych 50 lat, które minęły niesłychanie szybko. Ja tam wśród gości byłem, próbowałem smacznych dań i ogromnie się cieszyłem ze święta naszego kolegi Bogdana I jego żony Danuty.

Doświadczonej młodej parze życzymy zdrowia i tradycyjnych „Stu lat”…

Opr. Jerzy Trzciński mjr rez.
Foto: Rodzina

14 września 2017 w Oleśnicy przeprowadzony został 33 Międzynarodowy Bieg Uliczny – Memoriał Bogusława Psujka. Głównym organizatorem biegu był WKS „Oleśniczanka” przy wydatnej pomocy członków koła ZŻWP „Lotnik”: Pana Jana Barańskiego i Pana Zbigniewa Nagórnego. Bieg główny był rozgrywany na dystansie 10 km, gdzie biegacze z Afryki (z Kenii) zajęli całe podium. Największe emocje dostarczyła młodzież ze szkół podstawowych i ponadpodstawowych w biegach na dystansach 300m i 1000 m. Łącznie odbyło się 18 biegów, w których wystartowało 800 zawodników.

Jan Barański

W dniu 1 września postanowieniem Sejmu obchodzimy Dzień Weterana Walk o Niepodległość RP. Na tą uroczystość przybył Burmistrz miasta Oleśnicy pan Michał Kołaciński. W swoim przemówieniu nawiązał do weteranów, którzy walczyli z niemieckim okupantem. W dalszej części nastąpiło składanie wieńców przez zaproszone delegacje. Pomimo ulewnego deszczu przed Pomnikiem Weterana wiązanki złożyło 8 delegacji. W trzeciej części weterani i zaproszeni goście udali się na spotkanie na teren oleśnickiego kompleksu (ATOL), gdzie odbyła się część artystyczna. Sympatyczne panie serwowały grochówkę, kiełbaskę i kaszankę. Całą imprezę przeprowadziło koło ZŻWP – Lotnik.

Jan Barański

Boguszyce 03.09.2017 r.

W sołectwie Boguszyce w latach siedemdziesiątych postawiono obelisk z orłem i tablicą upamiętniającą szlak bojowy 2 Korpusu Pancernego, którego oddziały stacjonowały w tej miejscowości w marcu 1945 r. Opiekę nad pomnikiem sprawowali harcerze z miejscowej szkoły podstawowej oraz mieszkańcy. Przed kilkunastu laty nieznani wandale skradli brązowego orła i tablicę a oszpecony obelisk płakał pustymi oczodołami otworów. Taka sytuacja trwała przez wiele lat, aż do momentu, gdy w 2016 r. pojawiła się inicjatywa przedstawicieli władz Gminy Oleśnica, by odrestaurować to miejsce pamięci na szlaku walk 2 Armii Wojska Polskiego. Po skompletowaniu niezbędnej dokumentacji podjęto decyzję o wykonaniu nowych tablic. Wybrana została oferta firmy BRĄZART Państwa Kwiecińskich z Pleszewa. Do pracy przystąpił artysta rzeźbiarz Grzegorz Godawa z Poznania i na podstawie dokumentacji wykonał gipsowy model, który przekazał do firmy odlewniczej. Tam po tygodniu oczekiwania odlane zostały elementy, które po odbiorze zostały zamontowane przez Pana Adama Piórka na obelisku. Staraniem Tadeusza Kunaja zamontowano też brakujące łańcuchy i pomalowano metalowe słupki symbolicznego ogrodzenia.

Okazją do ponownego przekazania odnowionego obelisku było spotkanie mieszkańców Boguszyc w rocznicę wybuchu II wojny światowej. Po mszy świętej w miejscowym kościele, którą odprawili wspólnie ks. proboszcz Andrzej Augustyn i ks. Andrzej Barszcz, delegacja mieszkańców złożyła wiązankę i znicz pod krzyżem misyjnym jako dziękczynienie za bożą opiekę nad pierwszymi osadnikami, którzy pojawili się tu w 1945 r. Krótkie wystąpienie sekretarza Gminy nawiązywało do tamtych lat, które nie były łatwe ani bezpieczne.

W świetlicy odbyła się część artystyczno wspomnieniowa. Miejscowa wielopokoleniowa grupa artystów pod kierownictwem Moniki Małobęckiej, pokazała w spektaklu pt. „Chwile” przejmującą wizję wojny i tułaczki ludzi, których ona dotknęła. Muzykę do spektaklu napisał Piotr Michałowski. Całość dopełniły filmowe wywiady z mieszkańcami Boguszyc i Sokołowic , którzy wspominali te trudne chwile. Potem był występ zespołu „Boguszyczanie”, dzieci recytowały okolicznościowe wiersze, był też występ młodego solisty Szymona Śliwińskiego grającego na akordeonie melodię „Warszawskie dzieci”.

Kolejnym punktem spotkania było odsłonięcie obelisku i symboliczne przekazanie go mieszkańcom. Pod udekorowanym narodowymi flagami obeliskiem zebrali się uczestnicy uroczystości by oddać cześć pamięci żołnierzom, którzy tu przed 72 laty stacjonowali. Chwile z historii tego wydarzenia przekazała zebranym w prawdziwie wojskowym stylu Pani Mieczysława Baran, była nauczycielka i dyrektorka szkoły w Boguszycach. Osłonięcia nowych tablic dokonał Przewodniczący Rady Gminy Oleśnica Tadeusz Kunaj, w asyście Sekretarza Gminy Krzysztofa Skórzewskiego i gospodyni sołectwa Boguszyce Jadwigi Bodo. Wiązankę złożyła także delegacja koła Związku Żołnierzy Wojska Polskiego im. Ziemi Oleśnickiej z prezesem Lucjanem Ławniczkiem, któremu towarzyszyli Zdzisław Gołębiowski i Henryk Grzyb.

Po złożeniu wiązanek uczestnicy przeszli ponownie do świetlicy gdzie czekał na nich smaczny posiłek z żołnierską grochówką, kiełbaskami, swojskim pieczywem i ciastami. Po posiłku sala zabrzmiała wspólnym śpiewem piosenek żołnierskich. Długo potem toczyły się rozmowy, wspomnienia, w których nie ukrywano satysfakcji i zadowolenia z przeżytej wspólnie uroczystości.

Ja tam również byłem, gdzie wzruszyło mnie widowisko, zadziwiło oddanie artystów i zaskoczył smaczny poczęstunek, przygotowany przez Koło Gospodyń Wiejskich w Boguszycach oraz niepowtarzalna atmosfera.

Opr.: mjr w st. spocz. Jerzy Tomasz Trzciński – inspektor
Foto: Agnieszka Pawłowska U. G. Oleśnica

This slideshow requires JavaScript.

     W dniu 1.09.2017 r. w Dniu Weterana Walk o Niepodległość Rzeczypospolitej Polskiej, pod oleśnickim Pomnikiem Kombatantów RP hołd obrońcom Ojczyzny oddały delegacje: Koło Związku Żołnierzy Wojska Polskiego im. Ziemi Oleśnickiej i Koło LOTNIK, Garnizonu Oleśnica, powiatu, miasta oraz gminy Oleśnica.

Nim delegacje złożyły biało-czerwone wieńce, głos zabrał burmistrz Oleśnicy Michał Kołaciński. – Honorujemy tych, którzy niezależnie od przynależności społecznej czy barw politycznych i wyznawanej wiary uznali za nadrzędne takie wartości, jak niepodległa i suwerenna Polska – podkreślił burmistrz.

W trakcie wydarzenia mówiono o ofiarach II wojny światowej i wspominano niedawno zmarłych świadkach tamtych lat. Dalsza część, integrująca związki i stowarzyszenia kombatanckie w Oleśnicy odbyła się przy kompleksie rekreacyjnym Atol.

Opr.: mjr w st. spocz. Jerzy Tomasz Trzciński.
Foto:portal mojaolesnica.pl, oleśnica24.com i tygodnik OLEŚNICZANIN.

This slideshow requires JavaScript.

     Zarząd Koła SAPER ZŻWP im. gen. J. Jasińskiego i Klub Piechurów PERPEDES, zorganizowali już 3. w tym roku – 2 dniowę wycieczkę na Kujawy – do Torunia, Bydgoszczy i Inowrocławia. Dnia 12.08.2017r. członkinie i członkowie Koła Saper, Perpedesu, Stowarzyszenia Rodzina Wojskowa i wdowy po naszych zmarłych Kolegach, wyruszyli o godz. 5.30 spod Hotelu Wrocław do Torunia. Wycieczkę, jak zawsze zaszczycili swoją obecnością członkowie Zarządu Koła Saper: Kolega Malej z małżonką, Kolega Heilman z małżonką. Kolega Wiśniewski i członek Honorowy ZŻWP Kolega Osiński. Kierownik wycieczki Kolega Jerzy Marczak bardzo gorąco powitał wszystkich uczestników sobotniej eskapady, a w szczególności tych , którzy po raz pierwszy dołączyli do naszej zintegrowanej grupy. Następnie w imieniu całej grupy powitał niezwykle serdecznie Panią pilot – Ewę Wróblewską, życząc jednocześnie dobrej współpracy i zadowolenia. Powitał także Pana kierowcę autokaru Piotra Nieżyńskiego, któremu życzył bezpiecznej jazdy. Wreszcie wszystkim turystom, życzył dobrego i wesołego nastroju oraz niezapomnianych i przyjemnych wrażeń. Następnie przedstawił lakonicznie program bardzo interesującej wycieczki opracowanej przez Biuro WT wespół z kierownikiem wycieczki. Z kolei Pani pilot i jednocześnie przewodnik po Bydgoszczy i Inowrocławiu, omówiła organizację i szczegółowo program wycieczki. Około jedenastej godziny, dojechaliśmy do Torunia i niezwłocznie przystąpiliśmy do realizacji programu wycieczki. Pani pilot przedstawiła nam naszą Panią przewodnik po Toruniu – Panią Katarzynę Jasińską , która od początku wzbudziła naszą sympatię i zaufanie. I tak, rozpoczęliśmy zwiedzanie Torunia od Krzywej Wieży. Legenda głosi, że ta średniowieczna baszta obronna została zbudowana przez toruńskiego krzyżaka, jako pokuta za popełnione grzechy. Odchylona od pionu o około 1,5m budowla , stanowiła część systemu obronnego dawnego Torunia. Zbudowana została na przełomie XIII i XIV wieku i na skutek niestabilnego gruntu wkrótce zaczęła się pochylać. Gdy utraciła swe militarne znaczenie pełniła funkcję więzienia, a potem kuźni. Następnie zobaczyliśmy mury i bramy miejskie, które przez stulecia broniły dostępu do miasta. Do dziś zachował się fragment biegnący wzdłuż nadwiślańskiego bulwaru. Wyróżniają się tu trzy gotyckie bramy miejskie: Klasztorna, Żeglarska oraz Mostowa. Na bramie Mostowej umieszczono tablicę wskazującą poziom wody podczas najwyższych powodzi w historii Torunia- najwyższy w 1570r. Obejrzeliśmy z wielkim zainteresowaniem Katedrę śś. Janów i Kościół NMP. Katedra śś. Janów jest najstarszym i największym kościołem w Toruniu. Budowa tej gotyckiej świątyni rozpoczęła się w XIII wieku zaraz po lokacji miasta i trwała niemal przez 300 lat.. W kościele znajduje się oryginalna, kamienna chrzcielnica, w której był ochrzczony Mikołaj Kopernik. Na wieży katedralnej od 1530r. wisi dzwon Tuba Dei co po łacinie oznacza Trąba Boża. Ważący ponad 7 ton dzwon używany jest kilka razy do roku podczas największych świąt kościelnych. Kościół NMP wyróżnia się spośród pozostałych brakiem wieży. Świątynia została wzniesiona w XIV wieku przez żebraczy zakon franciszkanów. Zgodnie z regułą zakonu kościół nie mógł posiadać widocznej, wysokiej wieży. Mistyczną atmosferę świątyni tworzą jej niepowtarzalne wnętrze, pełne malowideł, ołtarzy i cennych rzeźb. Zobaczyliśmy także Dom Kopernika, który stanowią dwie okazałe gotyckie kamienice. Kamienica pod numerem 15, uchodzi za miejsce narodzin Mikołaja Kopernika. Są one doskonałym przykładem domu kupieckiego z typowym dla niego układem wnętrz (sień, trakt tylny, kantor kupiecki) oraz wyposażeniem. Obecnie znajduje się tutaj muzeum , poświęcone życiu i dziełu wielkiego astronoma oraz makieta XV-wiecznego Torunia. Oglądnęliśmy też Kamienicę pod Gwiazdą. Jest barokową, jedną z najciekawszych kamienic mieszczańskich Torunia. Wewnątrz znajduje się wystawa „Świat Orientu”, a wnętrze zdobią polichromie oraz kunsztownie rzeźbiona klatka schodowa. Na zewnątrz ulokowany jest ogród orientalny. Z wielką przyjemnością zobaczyliśmy Ratusz Staromiejski. Jest to gotycki ratusz, wzniesiony w miejscu dawnych sukiennic, za zgodą Konrada Wallenroda. Ratusz był siedzibą władz miasta i sądu, w jego salach goszczono polskich królów. Mieściły się tu również kramy, ławy chlebowe, waga miejska, a w piwnicach prowadzono wyszynk piwa i wina. Wewnątrz znajduje się muzeum z bogatymi zbiorami sztuki gotyckiej, dawnego rzemiosła i malarstwa polskiego. Zwiedziliśmy tez Rynek Staromiejski. Ten prawie kwadratowy plac od stuleci pozostaje głównym punktem na mapie Torunia, którego centralne miejsce zajmuje monumentalny Ratusz, neorenesansowy Dwór Artusa, barokowa Kamienica Pod Gwiazdą Kościół św. Ducha i neogotycki gmach poczty (opisane powyżej). Należy na zakończenie nadmienić, że w 1997r.toruńska Starówka została wpisana na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Na zakończenie zwiedzania Torunia, byliśmy w Żywym Muzeum Piernika, gdzie odbyliśmy osobiście pokaz wypieku pierników według dawnych receptur. Aktywnie uczestniczyliśmy w pokazie i uformowaniu przez siebie pierników, a potem upieczone zabraliśmy jako wspaniałą pamiątkę z Torunia. I na tym zakończyliśmy 1. dzień zwiedzania dwustutysięcznego miasta, w centralnej Polsce, nad brzegami Wisły, który nas oczarował swoim pięknem. Podziękowaliśmy bardzo gorąco naszej sympatycznej i znakomitej przewodniczce Pani Katarzynie Jasińskiej za wielki profesjonalizm, i udaliśmy się już nareszcie, bardzo zmęczeni na obiadokolację, do Gocanowa. Tam w Restauracji-Pałacu XIX-wiecznym, zjedliśmy bardzo smaczną i obfitą, polską obiadokolację i udaliśmy się na zasłużony odpoczynek. Dodam, że Pałac położony jest na terenie Nadgoplańskiego Parku Tysiąclecia z piękną panoramą na jezioro Gocanowskie, niedaleko Kruszwicy. Następnego dnia wypoczęci , spałaszowaliśmy pyszne śniadanie (stół szwedzki) i pojechaliśmy do Bydgoszczy. Po Bydgoszczy oprowadzała nasz Pani Ewa W., Pani pilot i przewodnik. Rozpoczęliśmy spacer po zabytkowej starówce malowniczo położonej nad rzeką Brdą, od Spichrzów nad Brdą. Spichrz to oficjalny symbol miasta, a trzy szachulcowe spichlerze z przełomu XVIII i XIX wieku są usytuowane nad Brdą . Dawniej jedne z wielu magazynów zbożowych w mieście, dziś należą do Muzeum Okręgowego im. Leona Wyczółkowskiego. Opodal nich znajduje się rzeźba ,unosząca się nad nurtem Brdy. Jest to „Przechodzący przez rzekę” linoskoczek zgrabnie balansujący na linie, który upamiętnia wejście Polski do Unii Europejskiej w 2004r. Będąc na moście na rzece, podziwialiśmy tę piękną rzeźbę Jerzego Kędziory, a fenomenem jej fakt, iż umieszczono ją nad Brdą na linie rozpiętej pomiędzy brzegami. Tajemnica tkwi w przeniesieniu środka ciężkości poniżej poziomu liny. Dzięki temu rzeźba utrzymuje równowagę. „ Przechodzącemu” towarzyszy jaskółka. Byliśmy także obserwatorami przepływania po rzece „peletonu” kilkudziesięciu kajakarzy w kolorowych strojach i pięknych kajakach, co razem tworzyło piękne widowisko. Zobaczyliśmy także bardzo urokliwy Stary Rynek. Jest to prostokątny ( około 100x 125 m ) główny plac miejski, usytuowany w pobliżu ścisłego centrum miasta. Wytyczono go w 1346., wybrukowano w 1604, a od1888 r. , jeździły po nim tramwaje. Do początku XX wieku stanowił centrum administracyjno-handlowe miasta. Przy rynku znajduje się Ratusz, a nieopodal –Katedra, które obejrzeliśmy z zewnątrz. Katedra p w. św. Marcina i Mikołaja to najstarszy kościół w Bydgoszczy. Budowa trwała od 1466 do 1502r. Na uwagę zasługują 500kg drzwi spiżowe w przyziemiu wieży kościoła. Ratusz bydgoski mieści się w okazałym gmachu dawnego kolegium jezuickiego z XVII wieku. W rynku oglądnęliśmy okazały Pomnik Walki i Męczeństwa Ziemi Bydgoskiej dłuta Franciszka Masiaka, ku czci Polaków zamordowanych wskutek terroru hitlerowskiego i stalinowskiego w Bydgoszczy i w rejonie bydgoskim. Usytuowano go w miejscu publicznych egzekucji, jakie Niemcy przeprowadzali tu w 1939r. Ostatnim obiektem, który przykuł nasza uwagę, to Wojewódzka i Miejska Biblioteka Publiczna im. dr. Witolda Bełzy. Budynek wzniesiony w XVIII wieku na potrzeby pruskiej administracji. Jest to najstarszy, zachowany w mieście księgozbiór, którego początki sięgają schyłku XV wieku . W zbiorach znajduje się Rota- pieśń hymniczna Marii Konopnickiej. Przed wejściem głównym znajduje się urocza rzeźba-fontanna „Dzieci bawiące się z gęsią”, dzieło Karla P. Kowalczewskiego, które od 1909 r. ozdabia Stary Rynek. Ostatnim etapem naszej wycieczki był Inowrocław, w którym podziwialiśmy Tężnie uzdrowiskowe. Są usytuowane w Parku Solankowym, otwarte w II połowie XIX wieku. Jest to druga co do wielkości tężnia w Polsce i jedna z nielicznych w całej Europie. Ma ona kształt dwóch połączonych ze sobą wieloboków o obwodzie 322m i wysokości 9m. Na szczycie znajduje się taras widokowy, z którego podziwialiśmy panoramę miasta i Parku Solankowego. Pompowana na szczyt tężni solanka, spływa po tarninie, którą wyłożone są jej ściany i pod wpływem wiatru i słońca powstaje naturalny solankowy aerozol. Nawdychaliśmy się tego zdrowotnego aerozolu, kupiliśmy jeszcze różne upominki na straganach i przemieściliśmy się do autokaru . Po drodze zjedliśmy jeszcze smaczną obiadokolację i w późnych godzinach wieczornych wróciliśmy do naszego pięknego Wrocławia. Z relacji uczestników wycieczki można powiedzieć , że wycieczka była bardzo interesująca, ciekawa i udana. Chciałbym , jak zawsze, najserdeczniej podziękować naszym niestrudzonym wycieczkowiczom, za godne znoszenie trudów dwudniowej eskapady i wyjątkową subordynację. Słowa niezmiernego podziękowania składam Koledze Malejowi za wykonane piękne zdjęcia. Dziękuję bardzo gorąco Pani pilot i jednocześnie przewodnikowi – Ewie Wróblewskiej za wielki profesjonalizm, wspaniałą współpracę i niezwykle sympatyczny stosunek do naszej klienteli turystycznej. Dziękuję kierowcy autokaru Panu Piotrowi Nieżyńskiemu za bezpieczną i bezkolizyjna jazdę. Słowa ogromnego podziękowania kieruję do Dyrektora Biura WT – Pana Mariusza Podgórskiego za interesujący program wycieczki i jej konkurencyjną cenę oraz bardzo dobrą, już kilkuletnią i owocną współpracę. Do spotkania na kolejnych wycieczkach jednodniowych i kilkudniowych.

Jerzy Marczak

This slideshow requires JavaScript.

       Uroczystość rozpocznie się o godz. 11.00 na Cmentarzu Wojennym Żołnierzy Wojska Polskiego przy ulicy Grabiszyńskiej we Wrocławiu.

– podniesienie flagi narodowej i odegranie hymnu państwowego,

– przemówienia okolicznościowe,

– apel pamięci i salwa honorowa,

– składanie wieńców i wiązanek kwiatów przy pomniku.

W czasie święta plonów Gminy Oleśnica, której mieszkańcy aktywnie wspierają wszelkie inicjatywy społeczne w dniu 27.08.2017 r. tym razem we wsi Sokołowice, jak co roku w imieniu Zarządu oraz członków Koła Związku Żołnierzy Wojska Polskiego im. Ziemi Oleśnickiej prezes Koła Kol. Lucjan Ławniczek wraz z delegacją podziękowali za współpracę i wymierną pomoc przekazywaną wielokrotnie na cele statutowe działalności naszej organizacji.
Za okazywaną pomoc Złotymi Medalami XXXV lecia Związku Żołnierzy Wojska Polskiego uhonorowani zostali:

1. Pani BATOG Justyna – Sołtys Ligoty Wielkiej;

2. Pani TYMAŃSKA Irena – Ligota Wielka;

3. Pani KOTWA Elżbieta – Radna Gminy z Ligoty Wielkiej

4. Pani ŚWIĘCH Małgorzata – Smardzów;

5. Pani Kamila KYRCZ i Pan Jakub KYRCZ – Sokołowice;

6. Pan KULCZAK Dominik – Ostrowina;

7. Pan HAMAROWSKI Andrzej – Sołtys Nowoszyc;

8. Pan DOMAL Tomasz – Sołtys Bogusławic;

9. Pan PODCZASZYŃSKI Wiesław – radny Gminy Oleśnica – Jenkowice.

Szczególne podziękowania skierowano do Wójta Gminy Oleśnica Marcina Kasiny, życząc jednocześnie wszelkiej pomyślności, zdrowia i sukcesów w pracy i życiu osobistym.

Za udostępnienie zdjęć serdeczne dziękujemy oleśnickim mediom tj.: oleśnica24.com i tygodnikowi OLEŚNICZANIN.

                                                                                             Wiceprezes ZK
                                                                            mjr w st. spocz. Jerzy TRZCIŃSKI

This slideshow requires JavaScript.

Zarząd Koła SAPER ZŻWP im. gen. J. Jasińskiego i Klub Piechurów PERPEDES, zorganizowali jednodniową wycieczkę turystyczno-krajoznawczą do Wielkopolski- Ostrowa Wlkp. i Kalisza. W dniu 02.07.2017r. członkinie i członkowie Koła Saper, Perpedesu, Stowarzyszenia Rodzina Wojskowa i wdowy po naszych zmarłych Kolegach, wyruszyli o godz. 8.00 spod CSWInż. i Chem. do Lewkowa. Wycieczkę, jak zwykle, zaszczycili swoją obecnością członkowie Zarządu Koła Saper: Kolega Malej z małżonką, Kolega Heilman z małżonką, Kolega Wiśniewski. Kierownik wycieczki – Kolega Jerzy Marczak bardzo serdecznie powitał wszystkich uczestników niedzielnej wycieczki, zapoznał z jej organizacją oraz przekazał życzenia jak najlepszego samopoczucia oraz doznania wielu wzruszeń i wrażeń. Następnie stały, znany i wytrawny przewodnik Piotr Trojanowski, omówił szczegółowo program wycieczki, i w dobrych nastrojach , opuściliśmy Wrocław. Około 10.00 osiągnęliśmy Lewków i z przewodnikiem rozpoczęliśmy zwiedzanie pałacu w Lewkowie. Pałac Lipskich klasycystyczny, został wzniesiony w latach 1786-1791 wg projektu Jana Kamsetzera dla sędziego kaliskiego Wojciecha Lipskiego i jego żony. Pozostawał w rękach Lipskich do 1939r., w 1945 przejęty przez Skarb Państwa, odrestaurowany w latach 1972-1987. Mieści obecnie Muzeum Wnętrz Pałacowych. Pałac o jednolitej, prostokątnej bryle z kolumnowym wgłębnym portykiem jońskim, zwieńczonym trójkątnym frontonem z napisem „Sobie, Swoim, Przyjaciołom, Potomności”. Na osi głównej sień, za nią dwukondygnacyjny okrągły salon (Sala Rotundowa) wychodzący w fasadę ogrodową. Dach prosty, dziedziniec zamknięty po bokach dwoma oficynami z facjatkami od frontu. We wnętrzu oglądnęliśmy zachowane iluzjonistyczne dekoracje malarskie Franciszka i Antoniego Smuglewiczów. Wnętrza i elewacje bogato zdobione sztukateriami, niezachowane oryginalne meble i wyposażenie wnętrz. Po restauracji, w 1991r. na parterze otwarto ekspozycję wnętrz , zrekonstruowanych zgodnie ze stylem pierwotnym pałacu. Salon krajobrazowy, urządzony meblami w stylu Ludwika Filipa, zdobią oryginalne malowidła. W dawnym Salonie Egipskim, znajduje się galeria portretów (kopie ) sarmackich natomiast tzw. pokój dzienny mieści kolekcja obrazów o treściach patriotycznych, jest też obraz Jana Moniuszki. Wokół pałacu znajduje się krajobrazowy park w stylu angielskim z urozmaiconym drzewostanem, stawem i wyspą. Po zwiedzeniu Pałacu Lipskich, pojechaliśmy na lotnisko Michałówka na kawę , herbatę, ciastko I po krótkiej przerwie , udaliśmy się do Kalisza- najstarszego miasta na ziemiach polskich obejrzeć Rynek i Katedrę. Główny Rynek (GR) został wytyczony w XIII wieku na prawie średzkim. Na Rynku i w jego sąsiedztwie, znajdują się ważne zabytki Kalisza, takie jak Ratusz, Katedra św. Mikołaja Biskupa, Park Miejski, kościół św. Stanisława Biskupa Męczennika. Zabudowa GR pochodzi z lat 20. i 30. XX wieku, wzniesiona po zburzeniu Kalisza. Na przestrzeni lat GR podlegał częstej zmianie i w 1990 r. przywrócono historyczną nazwę Główny Rynek. Katedra św. Mikołaja Biskupa to kościół wzniesiony w latach 1253-1257 w stylu gotyckim z fundacji Bolesława Pobożnego, wielokrotnie przebudowywany. Posiada trzy nawy, wieżę oraz kaplicę w stylu neogotyckim, dekorowaną malowidłami i witrażami Włodzimierza Tetmajera. Ołtarz główny barokowy, wzniesiony w 1662r. W 1992r. kościół podniesiony przez Jana Pawła II do rangi katedry. W 1973r. z kościoła skradziono obraz Petera Rubensa- Zdjęcie z krzyża, sprowadzony do Kalisza w 1621r.i dotychczas nie odnaleziony. Po zwiedzeniu tych obiektów, już trochę zmęczeni, udaliśmy się do restauracji św. Józefa na smaczny i obfity obiad. Po krótkiej przerwie poobiedniej, rozpoczęliśmy zwiedzanie Bazyliki Mniejszej NMP (św. Józefa). Jest to kościół p.w. Wniebowzięcia NMP ( Sanktuarium św. Józefa ). Gotycka świątynia powstała w 1359r. Po zawaleniu się w 1783r. części nawy i fasady, odbudowano gotyckie prezbiterium i dostawiono barokowy korpus nawowy. W 1978r. podniesiono świątynię do godności bazyliki mniejszej. Kościół jest trójnawową budowlą bazylikową z prezbiterium, po którego bokach, znajdują się zakrystia ze skarbcem na piętrze oraz ośmioboczna kaplica Świętej Rodziny. Do fasady przylega wieża zwieńczona hełmem. W prezbiterium zachowało się gotyckie sklepienie gwiaździste, nawę główną przykrywa sklepienie kolebkowe, a nawy boczne żaglaste. W ołtarzu głównym z 1829r., znajduje się gotycki obraz Matki Boskiej z 1424r., który podziwialiśmy jak również sześć barokowych ołtarzy bocznych i rokokową ambonę oraz barokowy ołtarz kaplicy , w którym znajduje się obraz Świętej Rodziny. Zobaczyliśmy także Basztę Dorotkę, którą wzniesiono w XIV wieku, pierwotnie w kształcie prostokątnym, a następnie przebudowaną w XVI wieku na półokrągłą. Dwukondygnacyjna budowla z półokrągłymi otworami strzelniczymi, z półstożkowym dachem, krytym gontem, z małą izdebką na górze, a w sklepieniu podziemnym piwniczką. Nazywano ją w Kaliszu „Dorotką”, gdyż basztę wykorzystywano jako więzienie dla kobiet , trudniących się prostytucją. Następnie przemieściliśmy się do Ostrowa Wielkopolskiego, jednego z największych miast południowej Wielkopolski, położonego na Krańcach Wysoczyzny Kaliskiej. Przeszliśmy się po Rynku i zobaczyliśmy Ratusz oraz Konkatedrę św. Stanisława Biskupa Męczennika. Ratusz to XIX- wieczny budynek trzykondygnacyjny, tynkowany z barokizującą wieżą zegarową, wtopioną w korpus budynku, dawna siedziba władz miejskich. Na zewnątrz budynku znajduje się pamiątkowa tablica z sentencją „W zgodzie małe rzeczy rosną – W niezgodzie największe się rozpadają”. Obecnie w budynku znajduje się Muzeum Miasta Ostrowa, restauracja oraz Pałac Ślubów. Ostatnim obiektem, który obejrzeliśmy z wielkim zainteresowaniem to Konkatedra (drugi kościół archidiecezji lub diecezji, druga diecezja ordynariusza) zwana farą, druga (po katedrze w Sosnowcu) pośród katedr i konkatedr polskich, wybudowana w stylu neoromańskim, położona w Śródmieściu, otoczona kompleksem zabytkowych budynków parafii. Pierwszy kościół powstał w Ostrowie w pierwszej połowie XV wieku. Nosił nazwę Nawiedzenia NMP, św. Stanisława Biskupa, i Męczennika, św. Andrzeja Apostoła oraz św. Doroty. Najstarszym zabytkiem kościoła jest malowany na desce obraz św. Anny z XVII wieku. Konkatedra jest czteroprzęsłową i trójnawową bazyliką z transeptem (częścią kościoła, nawą prostopadłą do osi kościoła). Zbudowana z czerwonej cegły półklinkierowej, a dekoracje z białego marmuru. W przedniej części kościoła asymetrycznie znajduje się wieża, licząca 55m wysokości, zakończona spiczastym czteropołaciowym dachem. Fasada z portykiem ( częścią budynku na planie prostokąta z jednym lub kilkoma rzędami kolumn, które wspierają dach, otwarte co najmniej z jednej strony jedno lub dwukondygnacyjne ), rozetą jest wypełniona witrażami oraz kompozycją arkadowych wnęk. Portyk z piaskowca posiada kolumnadę oraz tympanon (detal architektoniczny), na którym znajduje się płaskorzeźba Władysława Marcinkowskiego- Zwiastowanie. Pod kolumnadą ustawione jest inne dzieło tego autora- rzeźba nagrobna Pielgrzym. Wewnątrz konkatedry znajdują się: witraże z życia Chrystusa, polichromie przedstawiające kwiatowe motywy dekoracyjne, w które wkomponowano przedstawienia figuralne, przestronne prezbiterium, marmurowy ołtarz, rzeźby. Kościół posiada 6 ołtarzy bocznych, ambonę, marmurową chrzcielnicę, głowę pomnika św. Jana Nepomucena, dzwon z pierwszego kościoła, pamiątkowe tablice , organy 32 głosowe. I na tym zakończyliśmy zwiedzanie interesujących nas budowli i obiektów na tej wycieczce. Chciałbym najserdeczniej podziękować nasze zintegrowanej klienteli turystycznej, za godne znoszenie trudów całodziennej wycieczki i wzorowe zdyscyplinowanie. Dziękuję bardzo gorąco naszemu niestrudzonemu Koledze Malejowi – „nadwornemu fotografowi” za wykonanie profesjonalnych zdjęć. Słowa ogromnego podziękowania kieruję dla naszego przewodnika Piotra Trojanowskiego za opracowanie interesującego programu wycieczki i jego zrealizowanie. Dziękuję także kierowcy naszego autokaru – Panu Czesławowi za bezpieczną i bezkolizyjną jazdę i wielką kulturę. Do spotkania na kolejnej wycieczce na Kujawy.

Jerzy Marczak

This slideshow requires JavaScript.

Twierdza Kołobrzeg – relacja Kolegi Antoniego Tunkiewicza.