Zarząd Koła SAPER ZŻWP im. gen. J. Jasińskiego i Klub Piechurów PERPEDES, zorganizowali już 3. w tym roku – 2 dniowę wycieczkę na Kujawy – do Torunia, Bydgoszczy i Inowrocławia. Dnia 12.08.2017r. członkinie i członkowie Koła Saper, Perpedesu, Stowarzyszenia Rodzina Wojskowa i wdowy po naszych zmarłych Kolegach, wyruszyli o godz. 5.30 spod Hotelu Wrocław do Torunia. Wycieczkę, jak zawsze zaszczycili swoją obecnością członkowie Zarządu Koła Saper: Kolega Malej z małżonką, Kolega Heilman z małżonką. Kolega Wiśniewski i członek Honorowy ZŻWP Kolega Osiński. Kierownik wycieczki Kolega Jerzy Marczak bardzo gorąco powitał wszystkich uczestników sobotniej eskapady, a w szczególności tych , którzy po raz pierwszy dołączyli do naszej zintegrowanej grupy. Następnie w imieniu całej grupy powitał niezwykle serdecznie Panią pilot – Ewę Wróblewską, życząc jednocześnie dobrej współpracy i zadowolenia. Powitał także Pana kierowcę autokaru Piotra Nieżyńskiego, któremu życzył bezpiecznej jazdy. Wreszcie wszystkim turystom, życzył dobrego i wesołego nastroju oraz niezapomnianych i przyjemnych wrażeń. Następnie przedstawił lakonicznie program bardzo interesującej wycieczki opracowanej przez Biuro WT wespół z kierownikiem wycieczki. Z kolei Pani pilot i jednocześnie przewodnik po Bydgoszczy i Inowrocławiu, omówiła organizację i szczegółowo program wycieczki. Około jedenastej godziny, dojechaliśmy do Torunia i niezwłocznie przystąpiliśmy do realizacji programu wycieczki. Pani pilot przedstawiła nam naszą Panią przewodnik po Toruniu – Panią Katarzynę Jasińską , która od początku wzbudziła naszą sympatię i zaufanie. I tak, rozpoczęliśmy zwiedzanie Torunia od Krzywej Wieży. Legenda głosi, że ta średniowieczna baszta obronna została zbudowana przez toruńskiego krzyżaka, jako pokuta za popełnione grzechy. Odchylona od pionu o około 1,5m budowla , stanowiła część systemu obronnego dawnego Torunia. Zbudowana została na przełomie XIII i XIV wieku i na skutek niestabilnego gruntu wkrótce zaczęła się pochylać. Gdy utraciła swe militarne znaczenie pełniła funkcję więzienia, a potem kuźni. Następnie zobaczyliśmy mury i bramy miejskie, które przez stulecia broniły dostępu do miasta. Do dziś zachował się fragment biegnący wzdłuż nadwiślańskiego bulwaru. Wyróżniają się tu trzy gotyckie bramy miejskie: Klasztorna, Żeglarska oraz Mostowa. Na bramie Mostowej umieszczono tablicę wskazującą poziom wody podczas najwyższych powodzi w historii Torunia- najwyższy w 1570r. Obejrzeliśmy z wielkim zainteresowaniem Katedrę śś. Janów i Kościół NMP. Katedra śś. Janów jest najstarszym i największym kościołem w Toruniu. Budowa tej gotyckiej świątyni rozpoczęła się w XIII wieku zaraz po lokacji miasta i trwała niemal przez 300 lat.. W kościele znajduje się oryginalna, kamienna chrzcielnica, w której był ochrzczony Mikołaj Kopernik. Na wieży katedralnej od 1530r. wisi dzwon Tuba Dei co po łacinie oznacza Trąba Boża. Ważący ponad 7 ton dzwon używany jest kilka razy do roku podczas największych świąt kościelnych. Kościół NMP wyróżnia się spośród pozostałych brakiem wieży. Świątynia została wzniesiona w XIV wieku przez żebraczy zakon franciszkanów. Zgodnie z regułą zakonu kościół nie mógł posiadać widocznej, wysokiej wieży. Mistyczną atmosferę świątyni tworzą jej niepowtarzalne wnętrze, pełne malowideł, ołtarzy i cennych rzeźb. Zobaczyliśmy także Dom Kopernika, który stanowią dwie okazałe gotyckie kamienice. Kamienica pod numerem 15, uchodzi za miejsce narodzin Mikołaja Kopernika. Są one doskonałym przykładem domu kupieckiego z typowym dla niego układem wnętrz (sień, trakt tylny, kantor kupiecki) oraz wyposażeniem. Obecnie znajduje się tutaj muzeum , poświęcone życiu i dziełu wielkiego astronoma oraz makieta XV-wiecznego Torunia. Oglądnęliśmy też Kamienicę pod Gwiazdą. Jest barokową, jedną z najciekawszych kamienic mieszczańskich Torunia. Wewnątrz znajduje się wystawa „Świat Orientu”, a wnętrze zdobią polichromie oraz kunsztownie rzeźbiona klatka schodowa. Na zewnątrz ulokowany jest ogród orientalny. Z wielką przyjemnością zobaczyliśmy Ratusz Staromiejski. Jest to gotycki ratusz, wzniesiony w miejscu dawnych sukiennic, za zgodą Konrada Wallenroda. Ratusz był siedzibą władz miasta i sądu, w jego salach goszczono polskich królów. Mieściły się tu również kramy, ławy chlebowe, waga miejska, a w piwnicach prowadzono wyszynk piwa i wina. Wewnątrz znajduje się muzeum z bogatymi zbiorami sztuki gotyckiej, dawnego rzemiosła i malarstwa polskiego. Zwiedziliśmy tez Rynek Staromiejski. Ten prawie kwadratowy plac od stuleci pozostaje głównym punktem na mapie Torunia, którego centralne miejsce zajmuje monumentalny Ratusz, neorenesansowy Dwór Artusa, barokowa Kamienica Pod Gwiazdą Kościół św. Ducha i neogotycki gmach poczty (opisane powyżej). Należy na zakończenie nadmienić, że w 1997r.toruńska Starówka została wpisana na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Na zakończenie zwiedzania Torunia, byliśmy w Żywym Muzeum Piernika, gdzie odbyliśmy osobiście pokaz wypieku pierników według dawnych receptur. Aktywnie uczestniczyliśmy w pokazie i uformowaniu przez siebie pierników, a potem upieczone zabraliśmy jako wspaniałą pamiątkę z Torunia. I na tym zakończyliśmy 1. dzień zwiedzania dwustutysięcznego miasta, w centralnej Polsce, nad brzegami Wisły, który nas oczarował swoim pięknem. Podziękowaliśmy bardzo gorąco naszej sympatycznej i znakomitej przewodniczce Pani Katarzynie Jasińskiej za wielki profesjonalizm, i udaliśmy się już nareszcie, bardzo zmęczeni na obiadokolację, do Gocanowa. Tam w Restauracji-Pałacu XIX-wiecznym, zjedliśmy bardzo smaczną i obfitą, polską obiadokolację i udaliśmy się na zasłużony odpoczynek. Dodam, że Pałac położony jest na terenie Nadgoplańskiego Parku Tysiąclecia z piękną panoramą na jezioro Gocanowskie, niedaleko Kruszwicy. Następnego dnia wypoczęci , spałaszowaliśmy pyszne śniadanie (stół szwedzki) i pojechaliśmy do Bydgoszczy. Po Bydgoszczy oprowadzała nasz Pani Ewa W., Pani pilot i przewodnik. Rozpoczęliśmy spacer po zabytkowej starówce malowniczo położonej nad rzeką Brdą, od Spichrzów nad Brdą. Spichrz to oficjalny symbol miasta, a trzy szachulcowe spichlerze z przełomu XVIII i XIX wieku są usytuowane nad Brdą . Dawniej jedne z wielu magazynów zbożowych w mieście, dziś należą do Muzeum Okręgowego im. Leona Wyczółkowskiego. Opodal nich znajduje się rzeźba ,unosząca się nad nurtem Brdy. Jest to „Przechodzący przez rzekę” linoskoczek zgrabnie balansujący na linie, który upamiętnia wejście Polski do Unii Europejskiej w 2004r. Będąc na moście na rzece, podziwialiśmy tę piękną rzeźbę Jerzego Kędziory, a fenomenem jej fakt, iż umieszczono ją nad Brdą na linie rozpiętej pomiędzy brzegami. Tajemnica tkwi w przeniesieniu środka ciężkości poniżej poziomu liny. Dzięki temu rzeźba utrzymuje równowagę. „ Przechodzącemu” towarzyszy jaskółka. Byliśmy także obserwatorami przepływania po rzece „peletonu” kilkudziesięciu kajakarzy w kolorowych strojach i pięknych kajakach, co razem tworzyło piękne widowisko. Zobaczyliśmy także bardzo urokliwy Stary Rynek. Jest to prostokątny ( około 100x 125 m ) główny plac miejski, usytuowany w pobliżu ścisłego centrum miasta. Wytyczono go w 1346., wybrukowano w 1604, a od1888 r. , jeździły po nim tramwaje. Do początku XX wieku stanowił centrum administracyjno-handlowe miasta. Przy rynku znajduje się Ratusz, a nieopodal –Katedra, które obejrzeliśmy z zewnątrz. Katedra p w. św. Marcina i Mikołaja to najstarszy kościół w Bydgoszczy. Budowa trwała od 1466 do 1502r. Na uwagę zasługują 500kg drzwi spiżowe w przyziemiu wieży kościoła. Ratusz bydgoski mieści się w okazałym gmachu dawnego kolegium jezuickiego z XVII wieku. W rynku oglądnęliśmy okazały Pomnik Walki i Męczeństwa Ziemi Bydgoskiej dłuta Franciszka Masiaka, ku czci Polaków zamordowanych wskutek terroru hitlerowskiego i stalinowskiego w Bydgoszczy i w rejonie bydgoskim. Usytuowano go w miejscu publicznych egzekucji, jakie Niemcy przeprowadzali tu w 1939r. Ostatnim obiektem, który przykuł nasza uwagę, to Wojewódzka i Miejska Biblioteka Publiczna im. dr. Witolda Bełzy. Budynek wzniesiony w XVIII wieku na potrzeby pruskiej administracji. Jest to najstarszy, zachowany w mieście księgozbiór, którego początki sięgają schyłku XV wieku . W zbiorach znajduje się Rota- pieśń hymniczna Marii Konopnickiej. Przed wejściem głównym znajduje się urocza rzeźba-fontanna „Dzieci bawiące się z gęsią”, dzieło Karla P. Kowalczewskiego, które od 1909 r. ozdabia Stary Rynek. Ostatnim etapem naszej wycieczki był Inowrocław, w którym podziwialiśmy Tężnie uzdrowiskowe. Są usytuowane w Parku Solankowym, otwarte w II połowie XIX wieku. Jest to druga co do wielkości tężnia w Polsce i jedna z nielicznych w całej Europie. Ma ona kształt dwóch połączonych ze sobą wieloboków o obwodzie 322m i wysokości 9m. Na szczycie znajduje się taras widokowy, z którego podziwialiśmy panoramę miasta i Parku Solankowego. Pompowana na szczyt tężni solanka, spływa po tarninie, którą wyłożone są jej ściany i pod wpływem wiatru i słońca powstaje naturalny solankowy aerozol. Nawdychaliśmy się tego zdrowotnego aerozolu, kupiliśmy jeszcze różne upominki na straganach i przemieściliśmy się do autokaru . Po drodze zjedliśmy jeszcze smaczną obiadokolację i w późnych godzinach wieczornych wróciliśmy do naszego pięknego Wrocławia. Z relacji uczestników wycieczki można powiedzieć , że wycieczka była bardzo interesująca, ciekawa i udana. Chciałbym , jak zawsze, najserdeczniej podziękować naszym niestrudzonym wycieczkowiczom, za godne znoszenie trudów dwudniowej eskapady i wyjątkową subordynację. Słowa niezmiernego podziękowania składam Koledze Malejowi za wykonane piękne zdjęcia. Dziękuję bardzo gorąco Pani pilot i jednocześnie przewodnikowi – Ewie Wróblewskiej za wielki profesjonalizm, wspaniałą współpracę i niezwykle sympatyczny stosunek do naszej klienteli turystycznej. Dziękuję kierowcy autokaru Panu Piotrowi Nieżyńskiemu za bezpieczną i bezkolizyjna jazdę. Słowa ogromnego podziękowania kieruję do Dyrektora Biura WT – Pana Mariusza Podgórskiego za interesujący program wycieczki i jej konkurencyjną cenę oraz bardzo dobrą, już kilkuletnią i owocną współpracę. Do spotkania na kolejnych wycieczkach jednodniowych i kilkudniowych.
Jerzy Marczak
