Zarząd Koła SAPER ZŻWP im. gen. J. Jasińskiego i Klub Piechurów PERPEDES, zorganizowali 6 – dniową wycieczkę na Ukrainę, zaplanowaną przez naszą zintegrowaną klientelę turystyczną i realizowaną przez Biuro Wratislavia Travel. W dniu 15.05.2016r. o godz.. 4.00 członkinie i członkowie Koła Saper, Perpedesu, Stowarzyszenia Rodzina Wojskowa, wdowy po naszych zmarłych Kolegach i trzech Kolegów z Koła Ziemi Oleśnickiej, wyruszyli spod Hotelu Ibis Wrocław Centrum na Ukrainę. Tę 61. wycieczkę zaszczycili swoją obecnością Prezes Koła Kolega Marek Leśniak z małżonką, członkowie Zarządu Koła: Kolega Wacław Malej z małżonką, Kolega Andrzej Heilman z małżonką, Kolega Krzysztof Wiśniewski z małżonką, członek honorowy ZŻWP Kolega Stanisław Osiński. Kierownik wycieczki Kolega Jerzy Marczak bardzo gorąco powitał wszystkich uczestników wycieczki, a szczególnie tych, którzy po raz pierwszy dołączyli do naszej grupy. Następnie w imieniu wszystkich turystów powitał Pana kierowcę, życząc jednocześnie bezpiecznej jazdy, a wszystkim uczestnikom eskapady dobrego samopoczucia, zadowolenia z wspólnie spędzonych dni oraz wielu niezapomnianych wrażeń. Przedstawił także ramowy program bardzo interesującej wycieczki, opracowanej przez Biuro WT wespół z kierownikiem wycieczki. Po kilku godzinach jazdy, w Rzeszowie dołączyła do grupy Pani pilot – Dorota Szwaja, którą entuzjastycznie powitaliśmy, gdyż zaskarbiła sobie wielkie, uznanie oraz zdobyła nasze serca ( była z nami wcześniej na wycieczce na Podlasiu i Litwie ).Nastąpiła tutaj zmiana kierowcy , któremu bardzo serdecznie podziękowaliśmy za bezpieczną jazdę, i powitaliśmy nowego kierowcę – Pana Krzysztofa, któremu też życzyliśmy bezpiecznej jazdy i miłej współpracy. Granicę w Polsce, przekroczyliśmy w m. Korczowa , a na Ukrainie w m. Krakowiec . Kontrola graniczna odbyła się szybko i sprawnie, i po kilku godzinach jazdy, w godzinach popołudniowych, dotarliśmy do miasta Żółkwi. Miasto Żółkiew zostało założone przez hetmana Żółkiewskiego w 1597r., a prawa miejskie otrzymało 22 lutego 1603r. Fundator osobiście doglądał budowy najważniejszych obiektów – zamku, kościoła, cerkwi. Miasto założono na planie nieregularnego pięcioboku z zamkiem i przylegającą do niego kolegiatą. Miasto było otoczone przez mury obronne z czterema bramami ( jedna z nich Zwierzyniecka i część murów zachowały się do dziś ). Budowę miasta dokończyła małżonka fundatora, Regina, która po tragicznej śmierci Stanisława Żółkiewskiego w bitwie pod Cecorą w 1620r., stała się razem z synem Janem właścicielką Żółkwi. Następnie miasto przejęła córka- Zofia Daniłowiczowa, a po niej jej córka Zofia Teofila, zamężna z Jakubem Sobieskim, kasztelanem krakowskim, których synem był późniejszy król Jan III. Żółkiew była ulubioną rezydencją króla Jana III Sobieskiego, który najwięcej czasu spędzał w Żółkwi. W Żółkwi obejrzeliśmy zamek, który zbudowano w latach 1594-1610 z woli hetmana wielkiego Żółkiewskiego. Zamek w stylu włoskim na planie kwadratu o boku około 100m, z czterema czworobocznymi wieżami ( zachowały się tylko trzy ). Od strony miasta do zamku prowadziła umieszczona symetrycznie czteropiętrowa wieża z bramą zdobioną herbem Lubicz od zewnątrz i tablicą fundacyjną od strony dziedzińca. Wewnątrz murów znajdowały się cztery dwutraktowe budynki, połączone gankami bojowymi z wieżami. Głównym pałacem był budynek znajdujący się na wprost bramy. Pod zamkiem mieściły się dwukondygnacyjne sklepione piwnice. Zamek łączył się z fortyfikacjami miasta, a do wschodniej i północnej wieży przylegały odcinki miejskich murów obronnych. Zamek wielokrotnie przebudowywano. Prace restauracyjne podjęto w latach 70. XX wieku, a po powstaniu państwa ukraińskiego rozpoczął się kolejny remont zamku prowadzony do dziś. W części zamkowych pomieszczeń znajduje się muzeum. Po obejrzeniu zamku przeszliśmy się jeszcze po rynku i już bardzo zmęczeni, wsiedliśmy do autokaru . Po kilku godzinach jazdy, dojechaliśmy do Krzemieńca, na smaczną obiadokolację, która spałaszowaliśmy z wielkim apetytem Biuro WT sprawiło nam po posiłku wielką niespodziankę, w postaci urządzenia nam wystawnego bankietu z muzyką na żywo. Na początku bankietu, wręczyliśmy Pani pilot Laur Pilota , a potem oddaliśmy się kilkugodzinnym tańcom, a przygrywał nam znakomity zespół ukraiński. Następnego dnia po bardzo smacznym śniadaniu, udaliśmy się do Oleska, gdzie zwiedziliśmy miejsce narodzin Jana III Sobieskiego. Oglądaliśmy bogatą ekspozycję obrazów, rzeźby, i przedmiotów sztuki użytkowej. Olesko to miasto szlacheckie, lokowane w 1441r., gdzie w 1629 roku urodził się król Jan III Sobieski. Oglądnęliśmy zamek z przełomu XVI i XVII wieku, wzniesiony na wzgórzu, założony na planie owalu. Budynek zamkowy, dwupiętrowy z basztą w jednym z narożników oraz basztą przybramną, prowadzącą na dziedziniec zamkowy. W latach 80. XVII wieku gruntownie odnawiany staraniem króla Jana III Sobieskiego. Historia zamku była różna w minionych czasach, i zamek był kilkakrotnie odnawiany, ostatnio w latach 1961-1965. Od 1975r. pełni rolę filii Lwowskiej Galerii Sztuki. W zamku powinny być eksponowane ogromne malowidła batalistyczne z Żółkiewskiej fary, upamiętniające zwycięskie bitwy Jana III Sobieskiego i jego pradziada hetmana Stanisława Żółkiewskiego, ale w praktyce niektóre płótna (np. „ Bitwa pod Parkanami) nigdy nie była zaprezentowana, a część z nich znajduje się w konserwacji w Warszawie. U stóp zamku znajduje się kościół i klasztor kapucynów, ufundowany przez Józefa Seweryna Rzewuskiego w 1793 r.. W 1980r. budynki pokapucyńskie przejęła Lwowska Galeria Sztuki. W kościele znajduje się sala konferencyjna, a klasztor zaadaptowano na magazyny dzieł sztuki. Z kolei przejechaliśmy do miasta Podhorce, w którym obejrzeliśmy zamek Koniecpolskich, Rzewuskich. Zamek wybudowany w połowie XVII wieku dla hetmana Stanisława Koniecpolskiego. Jest jednym z najpiękniejszych rezydencji na Ukrainie i dawnych kresach Rzeczypospolitej. Podhorce obrał hetman „ na miejsce uciech i smacznego odpoczynku po wojskowych trudach i Rzeczypospolitej zabawach”. W 1682 r. Podhorce i zamek przekazał hetman Koniecpolski Jakubowi Sobieskiemu. Po śmierci Jana III Sobieskiego Podhorce wraz z Oleskiem odziedziczył Konstanty Sobieski, który w 1718 r. sprzedał część majątku. Nowym właścicielem został Stanisław Mateusz Rzewuski hetman wielki koronny, a po jego śmierci Podhorce w 1728 r., odziedziczył Wacław Rzewuski, który w 1754 r. został także właścicielem Oleska. W 1956 r. zamek spłonął. W 1997 r. przejęła go Lwowska Galeria Obrazów. W 2008 r. pałac znalazł się na liście Word Monuments Watch, jako jeden z cennych zabytków na świecie zagrożonych zniszczeniem. Jest to zamek o charakterze pałacowym, otoczony jest fosą i fortyfikacjami tworzącymi kwadrat z czterema bastionami po rogach. Nad bramą wjazdową widnieje marmurowa tablica. Łacińska inskrypcja na niej informuje, że „ owocem walki jest zwycięstwo, zwycięstwo prowadzi do chwały, chwała to zasłużony odpoczynek”. Obecnie zamek jest remontowany. Zwiedziliśmy tylko podziemia i parter w budynku zwiedzającym. W podziemiu znajduje się krótka i (specyficzna) ekspozycja poświęcona zamkowym duchom, na parterze natomiast- plakatowa wystawa ilustrująca dzieje pałacu.. Obejrzeliśmy także kościół św. Józefa i Podwyższenia Krzyża Świętego. Kolejnym miastem , który zwiedziliśmy w 2. dniu wycieczki to Złoczów – rezydencja króla Jana III Sobieskiego. Ta rezydencja , od momentu jej powstania w latach 1634-1636 do roku 1772 oraz w latach 1918-1939 należała do Rzeczpospolitej, a od 1991 r. na terytorium Ukrainy jako Placówka Lwowskiej Galerii Sztuki ( LGS ). Pałac znajduje się w obrębie kwadratowego dziedzińca o 110 m rozpiętości każdego boku. Przy zachodniej kurtynie od XVII wieku wznosi się monumentalny jednopiętrowy, barokowy gmach zbudowany na planie prostokąta. Każde naroże zdobią rustykowane pilastry, barokowy portal i okna architektonicznie obramione ciosami. Pierwotnie był to pałac mieszkalny rodu Sobieskich. Zobaczyliśmy także pawilon chiński, znajdujący się przy wale od południa, w postaci rotundy, ozdobionej tarczami herbowymi Janina, którą zbudowano na polecenie króla Jana III Sobieskiego, dla jego żony Marysieńki. W XVIII wieku do rotundy dobudowano dwa symetryczne parterowe pawilony ( w latach 1872-1914 była tu kaplica więzienna ). Do 1939 r. zamek był własnością państwa polskiego. Po restauracji zamek pracuje jako muzeum- filia LGS, a w Pawilonie Chińskim otwarto Muzeum Kultury Wschodu. Dodatkowo w tym dniu, zwiedziliśmy sanktuarium maryjne tj. Ławrę Poczajowską. Początkiem Ławry była murowana cerkiew, powstała w 1240r. pod wezwaniem Zaśnięcia Najświętszej Maryi Panny (Cerkiew Uśpieńska). Podziwialiśmy znajdujące się na dziedzińcu klasztoru cerkwie, kaplice, wieże, dzwonnicę, tworzące niepowtarzalny zespół architektoniczny. Główna świątynia Ławry – Uśpieński Sobór jest zbudowany w stylu późnego baroku, którego fundatorem był hrabia Mikołaj Potocki, który wywarł na nas słowa podziwu i jednoczesnego zachwytu .Wewnątrz sobór ma plan krzyża z 3-ma nawami, oddzielonymi szerokimi kolumnami. Byliśmy pod urokiem dużego, pozłacanego relikwiarza, ikony Matki Boskiej Poczajowskiej, cerkwi Pieczarnej z pięknymi freskami. Po wyjściu oglądnęliśmy studnię o gł. 46m i kapliczkę z powiększoną kopią Poczajowskiej ikony, dzwonnicę i sobór św. Trójcy oraz olbrzymi żyrandol tzw. pani kadzidło. Po wyczerpującym dniu zwiedzania, wróciliśmy na nocleg do Krzemieńca, gdzie zjedliśmy obfitą i smaczną obiadokolację. Trzeci dzień pobytu na Ukrainie to zwiedzanie Chocimia i Kamieńca Podolskiego. Chocim od X wieku należał do księstw ruskich, od XIV w różnych okresach do Mołdawii, Turcji, Polski. W roku 1572 pod Chocimiem bronili się przed Tatarami Marcin Dobrosołowski i Mikołaj Mielecki. W XVII-XVIII wieku turecka twierdza graniczna. Miejsce dwóch bitew wojsk Rzeczypospolitej z Turkami w 1621 i 1673 roku. W 1812 roku włączony do Rosji, od 1918 roku w Rumunii. W latach 1940-1991 wraz z Bukowiną w granicach Ukraińskiej SSR z wyjątkiem lat 1941- 1944, kiedy był włączony do Rumunii. Od 1991 roku należy do Ukrainy. Mieliśmy niebywałą okazję zobaczyć i wysłuchać dziejów zamku .Zamek to budowla obronna usytuowana na wysokim skalistym brzegu Dniestru. Budowa zamku rozpoczęła się w 1325 r., a prace trwały do 1380 r.. W roku 2007 budowla została zaliczona do „ siedmiu cudów Ukrainy”. Na przestrzeni wieków zamek był wielokrotnie uszkadzany i następnie poddawany remontom. Pragnę nadmienić kilka zdań z dziejów, dotyczących Polski. W 1538r. twierdza została zdobyta przez wojska polskie hetmana Jana Tarnowskiego. W 1615 r. polska armia na krótko znów zajęła Chocim, jednak 5 lat później ponownie dostał się pod panowanie mołdawsko- tureckie i ustalono granicę na Dniestrze. Na przełomie września i października armia Rzeczpospolitej pod dowództwem hetmana Jana Chodkiewicza w sile 35 tys. żołnierzy, wspierana przez 40 tys. kozaków i przy znacznym wsparciu Mołdawian, odniosła w bitwie pod Chocimiem ogromne zwycięstwo nad armią turecką sułtana Osmana II, liczącą 150 tysięcy ludzi. Następnie pojechaliśmy zwiedzić Kamieniec Podolski i ważniejsze obiekty. Jest to miasto w obwodzie chmielnickim, siedziba administracyjna rejonu kamienieckiego. Najcenniejszym zabytkiem Kamieńca jest zespół urbanistyczno- architektoniczny Starego Miasta i twierdzy w Kamieńcu. W XIX wieku śródmieście przeniesiono na Nowe Miasto,. Zwiedziliśmy m.in. Katedrę rzymskokatolicką p.w. ś, ś. Piotra i Pawła z 1483 r. z dobudowanymi w 1750r. prezbiterium ( reorientacja świątyni ) oraz Bramę Triumfalną z 1781r., wzniesioną ku czci Stanisława Augusta Poniatowskiego. Zachowało się epitafium Pawła Damięckiego oraz grobowiec Laury Przeździeckiej z 1876r. Ponadto zobaczyliśmy: Polską Bramę, Basztę Batorego, Kościół Dominikański, Ruską Bramę i Zamek Stary. Polska Brama to kompleks umocnień Starego Miasta od strony płn.- zach. Brama składa się z Baszty Batorego, do której przylega Brama Wietrzna. Poniżej, na brzegu Smotrycza położona jest Brama Lacka, która dopiero na przełomie XIX i XX wieków dała nazwę umocnieniom. Baszta Batorego– największa baszta Kamieńca Podolskiego. W pierwotnej postaci zbudowana w latach 1564-1565. W 1585r. rozbudowana. W 1780 r. podwyższona przez komendanta twierdzy Jana de Witte. Kolejną nadbudowę sfinansował król Stanisław August Poniatowski. Kościół Dominikański w stylu barokowym z 1616r. przebudowany w 1748r. sumptem wiernych i starosty Michała Franciszka Potockiego, obecnie siedziba paulinów, opiekujących się miejscową wspólnotą polską. Środkową kondygnację fasady zdobią barokowe rzeźby św. Jacka św. Dominika, Matki Bożej Bolesnej i św. Mikołaja. Ruska Brama, budowana od 1527r. z orłem królewskim i herbem Ciołka z 1770r.z barbakanem i tamą na rzece, niegdyś główny wjazd do miasta. Zamek Stary, pierwotne umocnienia istniały w czasach przedhistorycznych. Zamek murowany został zbudowany w drugiej połowie XIV wieku, z inicjatywy książąt Jerzego i Aleksandra Koriatowiczów i Spytka II z Melsztyna. Ostatecznie na stałe w Królestwie Polskim znajdował się od 1432r. Nowy Zamek został zbudowany w 1618 lub 1621r. przez inżyniera Zygmunta III Wazy generała artylerii Teofila Szemberga. Było to ziemne dzieło rogowe z kleszczowo zagiętą kurtyną południową systemu nowowłoskiego. Po jego zbudowaniu aż do 1627r. Kamieniec uważany był za niemożliwy do zdobycia. W latach 1648-54 twierdzę trzykrotnie oblegali bez powodzenia zbuntowani Kozacy. I tak po trudnym 3. dniu wycieczki pojechaliśmy do Lwowa, aby w ciągu 2 dni zwiedzić to piękne miasto. W Hotelu Sviatoslav, skonsumowaliśmy obiadokolację i udaliśmy się na zasłużony odpoczynek. Rano, po dobrym śniadaniu rozpoczęliśmy zwiedzanie z miejscowym przewodnikiem Lwowa począwszy od Cmentarza Łyczakowskiego. Cmentarz Łyczakowski to najstarsza , zabytkowa nekropolia Lwowa. Jest miejscem pochówku wielu zasłużonych dla Polski i Ukrainy ludzi kultury, nauki i polityki. Na cmentarzu znajduje się wiele zabytkowych nagrobków o wysokiej wartości artystycznej, przedstawiających alegoryczne postaci i wizerunki zmarłych, a także liczne kaplice, kolumny i obeliski w różnych stylach. Został założony w 1780 r., i jest jedną z najstarszych nekropolii istniejących do dziś w Europie. Znajduje się tutaj ok. 300 tys. mogił, w tym 2 tysiące ma formę kamiennych grobowców, natomiast 23 to kaplice grobowe. Na grobach wzniesiono ok. 500 posągów i płaskorzeźb. Obecnie cmentarz ma statut muzeum. Cmentarz Orląt Lwowskich (COL) jest autonomiczną częścią Cmentarza Łyczakowskiego. Znajdują się na nim mogiły uczestników bitwy o Lwów i Małopolskę Wschodnią, poległych w latach 1918-1920 lub zmarłych w latach późniejszych. Nazywany jest Cmentarzem Orląt, gdyż spośród pochowanych tam prawie 3000 żołnierzy, część to Orlęta Lwowskie, czyli młodzież szkół średnich i wyższych oraz inteligencja. Najważniejszymi częściami COL są: stojąca na najwyższym wzniesieniu kaplica, katakumby rozłożone poniżej niej, monumentalny Pomnik Chwały z trzema pylonami oraz łączącą je kolumnadą z dwunastoma kolumnami. Pod koniec zwiedzania trzyosobowa delegacja złożyła kosz kwiatów i oddała cześć bohaterom. Katedra potocznie Katedra Łacińska, jedna z najstarszych kościołów Lwowa. Trójnawowy w stylu gotyckim, zbudowany na przełomie XIV i XV wieku wg planów architekta Piotra Stechera. Zobaczyliśmy m.in. wielki ołtarz, obraz Matki Bożej Łaskawej oraz szereg kaplic zbudowanych w XVI, XVII i XX wieku wg konkursowych projektów znanych artystów oraz tablice, pamiątki oraz galerię. Lwowski Uniwersytet założony przez króla Polski Jana Kazimierza, w 1861r. jako Akademia Lwowska, w okresie międzywojennym 1919-1939 Uniwersytet Jana Kazimierza. Jeden z najstarszych uniwersytetów w Europie Wschodniej i na dawnych ziemiach Rzeczypospolitej Obojga Narodów, współcześnie jeden z największych ukraińskich uniwersytetów państwowych. Cerkiew św. Jura to katedralna cerkiew archidiecezji Lwowskiego Ukraińskiego Kościoła Grecko-Katolickiego. Zbudowana w latach 1744-1742 w stylu rokokowym z fundacji biskupa Antoniego Szeptyckiego. Trzynawowa świątynia łączy w bardzo oryginalny sposób sztukę rokokową z planem kościoła wschodniego. Stanowi wg niektórych opinii najdoskonalsze dzieło europejskiego późniejszego baroku. Cały zespół otoczony murem , obejmuje oprócz katedry również dzwonnicę, budynki kapituły oraz pałac metropolitów, wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Opera Lwowska zaprojektowana przez prof. Zygmunta Gorgolewskiego. Jest to nie tylko dzieło sztuki architektonicznej, ale także rzeźby i malarstwa. Reprezentuje eklektyzm w sztuce , obfituje w dekoracje malarskie i rzeźbiarskie, nawiązujące do sztuki teatralnej. Gmach ma kształt prostopadłościanu o wymiarach 45x95m. Widownia mieści 1200 osób. Nasza grupa obok zwiedzenia opery , została uhonorowana bezpłatnym biletem przez Biuro WT na spektakl „ Zaporożec za Dunajem”, który bardzo nam się podobał. Następnego dnia, po smacznym śniadaniu, kontynuowaliśmy zwiedzanie Lwowa z przewodnikiem. Rozpoczęliśmy od Kopca Unii Lubelskiej (KUL ). Kopiec na wysokim Zamku, usypany z okazji 300.rocznicy zawarcia Unii Lubelskiej w 1569 r. W dniu poświęcenia kamienia węgielnego 11 sierpnia 1869r., ozdobionego herbami Polski, Litwy i Rusi oraz napisem „ wolni z wolnymi, równi z równymi, Polska, Litwa i Ruś zjednoczone Unią Lubelską 12 sierpnia 1569”, dłuta Parysa Filippiego, wśród uroczystego nastroju, sypano tam ziemię ze wszystkich stron Polski, a nawet grobów Mickiewicza, Słowackiego i gen. Kniaziewicza. 12 sierpnia przeniesiono lwa ( symbol Lwowa ) spod magistratu pod kopiec. W 1906 r. nastąpiło osunięcie części stoku. Następni obejrzeliśmy Wysoki Zamek tj. wzgórze na Roztoczu Wschodnim, park krajobrazowy. Na wzgórzu , w II połowie XIV wieku Kazimierz III Wielki wzniósł WZ . Obok ruin zamku w latach 1869-1890 usypano KUL. WZ był murowanym, gotyckim zamkiem królewskim, wzniesionym na wzgórzu, zniszczony w 1704r., a rozebrany w 1772. Do dnia dzisiejszego przetrwał tylko jeden fragment ze ścian zamkowych. Dalej przeszliśmy do Dzielnicy Żydowskiej, znajdującej się za arsenałem Miejskim, gdzie stała kiedyś piękna renesansowa synagoga „ Złota róża” zbudowana w XVI wieku. Z kolei przemieściliśmy się do Rynku Starego Miasta. Rynek stanowi centralny plac Lwowa, miasta lokowanego w 1356r. przez Kazimierza III Wielkiego na prawie magdeburskim. Plac ma kształt prostokątny. Centralną część placu zajmował blok śródrynkowy, którego południową ścianę stanowił Ratusz. Dookoła Rynku wznoszą się 44 kamienice prezentujące wszystkie style od renesansu po modernizm. W czterech narożnikach rynku znajdują się studnie –fontanny z początku XIX wieku. Przed ratuszem stał pręgierz. W 1998r. Rynek wraz z całą starówką, został wpisany na Listę UNESCO. Zobaczyliśmy również Cerkiew Uspieńską. Budowa majestatycznego kompleksu trwała w latach 1591-1629 i wykonywana na zamówienie Lwowskiego Bractwa Stauropigijskiego projektu Pawła Rzymianina. Cerkiew zbudowana w stylu włoskiego renesansu We wnętrzu cerkwi znajduje się dwadzieścia unikalnych ikon znanych malarzy, a na ścianach cerkwi zachowało się również malarstwo sztalugowe XVII wieku. Trzecim ważnym elementem architektonicznym jest wieża Korniakta, zbudowana w stylu renesansowym, jedno z najpiękniejszych zabudowań swego czasu. Zespół CU razem z kaplicą Trzech Świętych i wieżą Korniakta jest harmonijnie dokonanym obrazem architektonicznym. Oglądnęliśmy też jedną z najokazalszych budowli barokowych – Kościół Dominikanów. Fundatorem nowej świątyni był hetman Józef Potocki, a jej architektem Jan de Witte. W ołtarzu głównym znajduje się ikona, wg legendy pochodzenia bizantyjskiego, w rzeczywistości szkoły greckiej lub włoskiej z XV wieku. Obecnie jest to tylko kopia. W bocznej kaplicy umieszczono jedyne epitafium hrabiny Dunin –Borkowskiej. Byliśmy też w Dzielnicy Ormiańskiej. Przylegała ona do części północnych obwarowań murów obronnych miasta, którą zamieszkiwali Ormianie. Od ulicy Ormiańskiej znajduje się wejście do Katedry ormiańskiej p.w. Wniebowzięcia NMP. Katedrę postawił włoski budowniczy Doring. Wnętrze udostępniono dopiero od 2003r. Prawdziwym arcydziełem są malowidła ścienne z lat 1925-1929 autorstwa Jana Henryka Rosena, a najwspanialszym freskiem jest ostatnia wieczerza w absydzie ołtarza głównego. Ostatnim obiektem, który zwiedziliśmy była Kaplica Boimów. Właściwie Kaplica Trójcy Świętej i Męki Pańskiej. To manierystyczna, grobowa kaplica lwowskiej rodziny kupieckiej Boimów, fundatora-rajcy miejskiego i sekretarza króla Stefana Batorego. Kaplice wzniesiono na terenie cmentarza obok Katedry Łacińskiej w latach 1609-1611. Kaplica zbudowana na planie kwadratu i jest przykryta kasetonową kopułą ,opartą na ośmiobocznym tamburze. Kaplica była do XVIII wieku pod zarządem rodziny Boimów, potem przeszła pod Zarząd Katedry Łacińskiej, a obecnie stanowi Oddział Lwowskiej Galerii Obrazów. I tak po 5 dniach zwiedzania Ukrainy już naprawdę zmęczeni ale ogromnie zadowoleni, zjedliśmy z wielkim apetytem wystawną , ukraińską obiadokolację, i w późnych godzinach wieczornych, wyjechaliśmy do Polski sprawnie przejeżdżając granicę aby około 8.00 następnego dnia być we Wrocławiu. Pragnę stwierdzić , na podstawie opinii naszych uczestników wycieczki, że ” wycieczka była super”. Chciałbym jak zwykle, w tym miejscu najserdeczniej podziękować naszej niezawodnej i niestrudzonej oraz bardzo zintegrowanej klienteli, za niezmierny i nieprzerwany trud oraz wzorowe zdyscyplinowanie. Wyrażam gorące podziękowania Kolegom- Malejowi i Wiśniewskiemu za faktografię wycieczki. Dziękuję najszczerzej pani PiIot- Dorocie Szwai za nadzwyczajny profesjonalizm, kopalnię wiedzy i takt. Dziękuję Panom – kierowcom, a szczególnie p. Krzysztofowi za bezpieczną jazdę. Słowa najwyższego podziękowania kieruję do Dyrektora Biura WT- Pana M. Podgórskiego za bardzo ciekawy program wycieczki, konkurencyjną cenę oraz zaplanowane i zrealizowane niespodzianki .
Do spotkania na kolejnych jednodniowych i kilkudniowych wycieczkach zarówno krajowych jak i zagranicznych w przyszłym roku. Do spotkania na „wycieczce życia” w czerwcu 2018r. do Sankt Petersburga, Tallina, Rygi, Pskowa i Wilna.
Jerzy Marczak
