S T A N O W I S K O
Prezydium Zarządu Głównego Związku Żołnierzy Wojska Polskiego wobec projektu ustawy o zmianie ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin
W godzinach popołudniowych 2 grudnia br. na stronie internetowej Sejmu opublikowany został projekt ustawy o zmianie ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin. Projekt ten drastycznie obniża emerytury żołnierzom pełniącym służbę na rzecz „totalitarnego państwa” w okresie od 22 lipca 1944 r. do 31 sierpnia 1990 r. oraz w Wojskowej Radzie Ocalenia Narodowego. Intencją twórców ustawy jest zniesienie przywilejów emerytalnych tych żołnierzy, ponieważ ich zdaniem „nie zasługują oni na ochronę prawną ze względu na poczucie naruszenia w tym zakresie zasady sprawiedliwości społecznej”.
Z projektu ustawy nie wynika kto jest jej autorem, czyżby był on sierotą? Został przygotowany w tajemnicy z rażącym naruszeniem obowiązującego prawa. Wbrew twierdzeniu autorów ustawy zamieszczonym w jej uzasadnieniu nie został on opublikowany w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie internetowej Rządowego Centrum Legislacji. Naruszono liczne przepisy Regulaminu Pracy Rady Ministrów dotyczące postępowania z projektami dokumentów rządowych. Nie można go znaleźć w wykazie prac legislacyjnych i programowych Rady Ministrów. Nie przeprowadzono uzgodnień ani konsultacji społecznych. Nie został on rozpatrzony przez Komitet Stały Rady Ministrów. Nie było go również w porządku obrad Rady Ministrów w dniu 24 listopada 2016 r. ani we wcześniejszych. Mimo tych naruszeń prawa w dniu 2 grudnia br. został on podpisany przez Panią Premier Beatę Szydło i jako projekt rządowy skierowany do Sejmu. Pani Premier nie zna ani projektu ustawy, ani jego uzasadnienia. W piśmie przewodnim przy którym przesyła projekt ustawy do Sejmu pisze, że ”w załączeniu przedstawia opinię dotyczącą zgodności proponowanych rozwiązań z prawem Unii Europejskiej”. Treść uzasadnienia mówi natomiast, że „zakres projektu ustawy nie jest objęty prawem Unii Europejskiej
Analiza projektu ustawy wskazuje na zwykłe niechlujstwo w pracach nad nim. Nie zawiera on definicji „państwa totalitarnego”. Autorzy projektu ustawy nie zauważają, że w polskim systemie prawnym ustawa z dnia 9 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin jest jednakowa dla wszystkich żołnierzy. Zasady obliczania wysokości emerytury wojskowej są jednakowe dla każdego żołnierza, a jej wysokość zależy od uposażenia pobieranego w ostatnim miesiącu pełnienia służby. Wyjątek stanowią żołnierze powołani po raz pierwszy po dniu 31 grudnia 2012 r. do zawodowej służby wojskowej lub służby kandydackiej. Jakie więc przywileje mają oni na myśli. Nie wyjaśniają, dlaczego żołnierze pełnili służbę „na rzecz państwa totalitarnego” w okresie od 22 lipca 1944 r. do 31 sierpnia 1990 r. a funkcjonariusze pobierający emerytury policyjne w okresie od 22 lipca 1944 r. do 31 lipca 1990 r.
Prezydium Zarządu Głównego stoi na stanowisku, że projekt ustawy narusza zasady Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, zwłaszcza art. 2. Autorzy ustawy nie przestrzegają wyroku Trybunału Konstytucyjnego w tej materii (sprawa K 6/09) . Nie wyjaśniają, dlaczego dzielą żołnierzy pełniących służbę po 1990 r., w wolnej Polsce, na żołnierzy „gorszego sortu”, którym należy drastycznie ograniczyć uprawnienia emerytalne oraz na lepszych, których ustawa pomija. Żołnierze „gorszego sortu” potrzebni są, gdy zachodzi potrzeba pochwalić się wysiłkiem naszego kraju w misjach pokojowych. Twórcy ustawy zapominają o rodzinach żołnierzy poległych w misjach poza granicami kraju obcinając im renty rodzinne. Nie pamiętają o zasługach żołnierzy przy wprowadzeniu naszego kraju do NATO. Świadomie wprowadzają się w błąd społeczeństwo poprzez określenie „specjalne przywileje emerytalne”, co jest zamierzonym brakiem rozróżnienia systemu zaopatrzenia emerytalnego żołnierzy i ich rodzin z systemem ubezpieczeń społecznych.
Prezydium Zarządu Głównego zwraca uwagę, że pozostali emeryci i renciści wojskowi, a także żołnierze pełniący obecnie zawodową służbę wojskową nie mogą czuć się bezpiecznie. Pojawiły się już żądania polityków, aby takimi rozwiązania objąć również kadrę dowódczą Wojska Polskiego oraz działaczy partyjnych. Żołnierzom zawodowym ich polityczny przełożony wskazał już, że to nie oni są prawdziwymi patriotami gotowymi bronić Ojczyzny, że to nie oni stanowią elitę armii. Przy pogarszającej się sytuacji gospodarczej, na co wskazują liczni ekonomiści, system zaopatrzenia emerytalnego ich obejmujący może ulec zmianie.
Prezydium przypomina, że w dniu 5 lutego br. ówczesny Dyrektor Gabinetu Politycznego Ministra Obrony Narodowej – Rzecznik Prasowy Bartłomiej Misiewicz, w trakcie spotkania Konwentem Korpusu Oficerów Zawodowych poinformował, że w Ministerstwie Obrony Narodowej oraz w innych ministerstwach nie są w tej chwili prowadzone prace, które pogarszałyby sytuację żołnierzy zawodowych oraz emerytów wojskowych. Podkreślił także, że takie prace nie są planowane w komórkach resortu obrony narodowej.
Prezydium Zarządu Głównego stwierdza, że projektodawcą kierują wyłącznie motywy polityczne, wynikające z zobowiązań wyborczych. Gdy brak pieniędzy na realizację rozdętych programów wyborczych najłatwiej sięgnąć po emerytury, tym bardziej, że towarzyszące temu hasła populistyczne znajdują wielu zwolenników. Nie zauważają, że projekt jest wewnętrznie sprzeczny, gdyż w jednym miejscu prezentuje zasady procentowe obliczania wysokości emerytur, a w innym określa maksymalną jej wysokość bez względu na te obliczenia.
Autorzy projektu ustawy stawiają się ponad prawem. Nie są i nie chcą być uczestnikami procesów demokratycznych zawarowanych w Konstytucji RP. Bezkrytycznie akceptują dążenia IPN do objęcia zakresem jego działania coraz większej grupy obywateli. Mając to na uwadze Prezydium rekomenduje twórcom ustawy zapoznanie się i traktowanie jako niedoścignionego wzorca treści art. 81 oraz 82 ustawy z dnia 11 grudnia 1923 r. o zaopatrzeniu emerytalnem funkcjonarjuszów państwowych i zawodowych wojskowych (Dz. U. z 1924 nr 6, poz. 46).
Prezydium Zarządu Głównego zwraca się do parlamentarzystów o odrzucenie projektu ustawy, przy tworzeniu której naruszono tak wiele przepisów. Pamiętajmy wszyscy o słowach Juliana Tuwima, który w wierszu „Modlitwa 2” prosi Boga „niech prawo zawsze prawo znaczy, a sprawiedliwość – sprawiedliwość”.
Prezydium Zarządu Głównego
Związku Żołnierzy Wojska Polskiego
